“Oh, you,” she said. “You were never afraid of the dark.”
“What kind of 10-year-old is never afraid of the dark?”
"İnsanlar çağlar boyunca sırf bunu hak etmediklerine inandıkları için ne çok sevgiyi reddetti. Aşkın heba olması daha büyük bir trajedi değilmiş gibi."
Sayfa 241 - Matthew FairchildKitabı okuyor
Herondale geni hiç ıskalamıyor(╥﹏╥)
Matthew onu yalnız bırakıp abisinin yanına gittiğinde James
Senden asla nefret edemem, çünkü tüm nefretimi kendime ayırdım, diye düşündü. Başka kimseye kalmadı.
Sayfa 218 - James HerondaleKitabı okuyor
Hayaller, umutlar ve dilekler bir işe yaramıyordu. İnsanın gücü gerçeğe sıkıca tutunmasından ileri geliyordu; her ne kadar bu iğneli bir ısırgan otunu elinde tutmaya benzese de.
Sayfa 196 - Cordelia CarstairsKitabı okuyor
Demek ki insanlar bunun aksini hayal etse de mekânını değiştirmek kimliğini ya da huylarını değiştirmiyordu.
Sayfa 190 - Cordelia CarstairsKitabı okuyor
"Hepimizin mümkün olan her şekilde ulaşmak istedikleri var. Bazılarıyla bizi ölüm ayırır, bazılarıyla onların bizi dinlememesi ya da bizim kendimizi ifade etme beceriksizliğimiz yüzünden ayrı düşeriz."
Sayfa 140 - Matthew FairchildKitabı okuyor
"Sanırım bu aşkı nasıl tanımladığınla ilgili. Benim fikrimi sorarsan hiçbir fedakârlığın yapılmadığı ve daha rahat bir hayat yaşamak uğruna harcanan bir aşk gerçek bir aşk olamaz. Aşk diğer her şeyden önce gelmeli."
Sayfa 130 - Matthew FairchildKitabı okuyor
Aklı ona kalbinin kırıldığını söylemişti ama James bunu hissetmemişti. Umudun, göğsünün içine saçılmış cam kırıkları gibi canını acıtan kırık parçalarını daha önce hissedememişti.
Sayfa 111 - James HerondaleKitabı okuyor
"... Benimki karmaşık bir hikâye ve insanlar karmaşık hikâyeleri sevmez. İnsanların iyi ya da kötü olduğu, iyilerin asla hata yapmadığı ve kötülerin tövbe etmediği hikayeleri severler."
Sayfa 96 - Jesse BlackthornKitabı okuyor