Her sabah düzgün nefes alabilmek için aynı şeyi kendime tekrar ediyordum. ”Önemsizsin, rahatla”…
Karşıdan gelenin çok da bir önemi yok aslında. Ya da benim için hiçbir önemi olmamıştı; herkes, silkinip hayata tutunmam için bir vesileydi, o kadar.
Her şeyin bir nedeni
Her kaybın bir özgürlüğü
Her tercihin bir vazgeçişi…
Böylesi bir denklemde yüzüyordu ya boşluklar
Ve elimizde tutamadıklarımıza inattı tüm varsıllaşmalar
Artık zor biliyor musun bu “sana gelmeler”
Birine gidebilmeler…
...her hatırlama bir uyanış, acı, bilginin kesif gerçekliği, akli denge; her uyanış yeniye alışamama, kanıksama sancıları, yeni sen, yeni ben, yüz yüze gelebilmenin kokuşmuş tekrarı. Her uyanış uykuyu geri isteme sancısı, sığınma, alışamama, alışılagelme ve yok sayılma; gerçekle izafinin arasında sıkışmış adsız yolculuk, içinde ne taşıdığını bilemeyen yolcu, manasızlık, ehemmiyetin tartışılırlığı, her şeyin aynılığı, önemsizlik, gündeliğin kayganlığı, boş bir gün, boşluğun anlam farklılığı; boşluklara saygı, boşluklara zaman, boşluklara nedensizlik...Nefes!
...hee uyku tek gecelik ölüm, her gecelik ölümün tekrarı, ölüme kendini alıştırma turları...her uyku en huzurlu ölüm...rüyalarda gıyabına uzattığın hayat bağları, içselliğin, geçmişin, isteklerin, istemediklerin...nüksediş, yansıyış, şekil değiştiriş, zamanın yokluğu, boşluk, kesit kargaşalığı,rüya, hülya...
UYU-MA!
Sayfa 135 - alfa edebiyatKitabı okudu
Dünyayı gezerek izledi biri; sende evinin penceresinden seyrettin hayatı. Onunkisi duşa yolculuk, seninkisi iç yolculuğu. Yorgunluğunuzsa hep aynı.
Sayfa 53 - alfaKitabı okudu