… +584
Sonsuz Yağmurların Şarkısı • Yorumu
• Fantastik-Romantik
• Büyülü güçler
• Kız kardeşler
• Yetişkin içerik
Puan: 4,5/5
Mousai serisinin ilk kitabı en küçük kardeş Larkyra üzerine kurgulanmış. Açıkçası henüz 19 yaşında olmasına Larkyra'nın bu kadar olgun olması beni hem şaşırttı hemde fazlasıyla memnun etti. Çünkü 19 yaşında olduğunu
Esenlikler,
Birine hayatına dair birşeyler sorarsın da "uzun hikaye" deyip kısa kısa anlatır da sen genel çerçevesiyle anlarsın ya, anlatılmayanı da , zorlukları, sevinçleri, heyecanları, ayrılıkları ve dahasını da. İşte bu kitap da kitabın kahramanıyla bir çay eşliğinde sohbet ederken anlattığı "uzun hikaye"si...
Kendini bildi bileli yollarda kasaba kasaba dolaşan bir ailenin yaşadıklarını anlatıyor. Zamanın Anadolu'sunu, insanlarını fikir yapılarını , kahramanın ve babasının - özellik de babasının- herşeye rağmen umut dolu dik duruşunu, hayat mücadelesini görüyoruz. Zaman ilerledikçe babası Ali Bey ' e benziyor kahramanımız, benzer kaderle ilerliyor hayatı...
Son olarak kitapta hoşuma giden bir kısımdan bahsetmek istiyorum. Ali Bey düşünce ve duygularını yazan bir karakter, sevdiği kızı, eşini, kaçırdığı hikayeye başlık olarak "Bahtımın Yıldızı" nı uygun görüyor. Kitaptaki bu başlık ve anlatımlardan Ali Bey ve eşi arasındaki zarif sevgiye de şahit oluyoruz.
·
Not rated
Ali Ural, yazarlar dünyasında muhteşem bir detay.
Bırakalım, şâirler şiirden bahsetsin. Bırakalım, insanlığı şiir yönetsin. Öyle olsaydı, ne vefâ sırf bir sokak ismi olarak anılırdı, ne de edep sırf medreselerde duvar süsü sayılırdı..
_
Okudum ve anladım. Hüzün kalbimde solmayan bir çiçek. Bildim, şiirdir o çiçeği soldurmayan..
_
Kâh Orhan Veli'nin "Bedava yaşıyoruz bedava, hava bedava, bulut bedava" dizelerinde bir buluta büründüm, kâh Tanpınar'ın "Hasretiz bir kanat şakırtısına, Mavi gökte kuşlar yine uçar mı" sorusunda boğuldum. Yalnızlığıma yoldaş buldum. Ismi Gülten Akın. Şöyle tanımlıyor yalnızlığımızı; "Beni sorarsan, Kış işte. Kalbin elem günleri geldi, Dünya evlere çekildi, içlere. Sarı yaseminle gül arasında, Dağların mor baharıyla, Sis arasında, Denizle gül arasında, Yanımda kediler, kuşlar, Fikrimden dolaşıyorum."
Zarifoğlu kalbimin kuytusunda daimâ bir ışık yakıyor. Hatırlatıyor bana hiçliğimi; "Ve gözüm eşyamda değil, Yoruldum maddemden."
Sonra Ahmet Muhip Dıranas, bir umut sunuyor ötelerden; "O gökyüzü ve öylesine gerçek, Büyük, büyük, büyük, kocaman çiçek."
Bir de Âsaf Hâlet var.. Insanın gittiği her yerde, kendinden bir şey bıraktığını hatırlatır bana; "Bir adım attığım yerde, ne vardı ki, gitmemle kayboldu, her adımımda, sonsuz benler koyuyorum, boşluğa."
_
Ali Ural, kalemine her zaman saygı duyduğum bir insan, bir şâir. Bu saydığım ve daha saymadığım birçok şâir ile buluşturuyor okurları bu kitabıyla. Buluşmak da yetmiyor yalnız. Oturup bir çay içiyorsun her biriyle...
Dünyanın neden bu hâlde olduğunu bir de onlardan dinliyorsun.
"Beklentiyle iç içeymiş, kucak kucağa asılıymış meğer korku; ve onu yendiğini sandığın an, içinde kalan boşluğu, o korkusuz boşluğu bir hain sırıtışla doldururmuş meğer beklenti."#alinti
Eğri oturup doğru konuşalım mı? Hangimiz herhangi bir konuda kendi kendine konuşmadı? Bazı bazı ben bunu çok yaptım. Ne yapayım? Sustum anlamadılar,
“Kıyıdaki Değirmen’den iki sayfa okumak , beni gözyaşları içerisinde bırakmaya yeter.Marcel Proust”
Şu an çok yoğun duygular içerisindeyim. İyi ki böyle bir klasikle tanışma fırsatı buldum, kendimi şanslı sayıyorum.Kitabımız 1800'lü yılların sonlarında yaşayan bir değirmenci ve ailesinin yaşadığı sıkıntılı yılları anlatıyor. Değirmencinin iflası ile başlayan zor zamanlar zincirin halkaları gibi peş peşe sıralanıyor. Esas konu ise Değirmenci Mr. Tulliver'ın çocukları Tom ve Maggie (özellikle Maggie) çevresinde şekilleniyor. Bu iki kardeşin hayattaki mücadeleleri, seçtikleri yollar, karakter farklılıkları öyle güzel, öyle nahif bir dille anlatılmış ki...Hani soğuk bir kış gecesinde elinize bir fincan çay alıp, battaniyenin altında eski zamanları anlatan sıcacık bir aile filmi seyredersiniz ya, hani böyle bahçeli, kulübeli taşrada bir evde geçen... İşte bu kitabı okurken tam da öyle bir film seyrediyor gibi hissettim kendimi. Çok yumuşak, sevecen bir üsluba sahip olan yazar, tespitleri ve hayat görüşleri ile okuyucuyu da sık sık dahil etmiş romanın içine. Adeta sohbet eder gibi anlatmış olan biteni. Kitabın sonu ise muazzam etkileyicilikteydi. Baştan sona çok beğendim, hatta bayıldım. Kitabın kalınlığı sizi korkutmasın, son derece akıcı bir dili var. Yalnız yazım hataları fazlacaydı, o bile kitabın büyüsünü bozamadı. Sonuç olarak kitap dostlarım, cânı gönülden tavsiye ediyorum bu güzel klasik eseri okumanızı.
Şimdilerde hepimizin unuttuğu, hatırlayanların ise anılarda kalmış bir hayal gibi güzel mahallelerimiz vardı bizim.Sıcak dostlukların kırk yıllık hatırlarıyla içilen kahvelerin,sokaklarda özgürce oynayan çocuk seslerinin kuş seslerine karıştığı,sevdalıların yanık türküleri,cenazelerin ağıtları,düğünlerin halay sesleri,imecenin şen kahkahalarının
