Cehalet mutluluk mudur.?
Bence,cehalet mutluluktur,ta ki uçurumdan düşene kadar.!
Benle mutluluğum arasına saplanan mesafe dünya değildi, bombalar ve yanan binalar değildi, bendim, düşünmemdi, bir şeyleri asla koyuveremiyor olmanın kanseriydi.
Cehalet tam mutluluk mudur, bilmiyorum ama düşünmek çok acı verici ve söyleyin bana, düşünmek bana ne verdi, beni hangi üstün mertebeye getirdi?
Düşünüyor, düşünüyor ve düşünüyorum, kendimi milyon kere mutluluğun dışında düşündüm ama bir kere bile içinde düşünmedim. Çıkarabildiğim son sözcük “ben"di ki feci bir şeydi…
Jonathan Safran Foer - ’‘ Extremely Loud and Incredibly Close ” 
Aşırı Gürültülü ve İnanılmaz Yakın
Cehaletin mutluluk olması hususu hakkında ne düşünüyorsunuz?
Evvela şu gönderiye göz atın -> #74389645
Gerçeklerin acı olmadığını, acı olan asıl şeyin gerçeklerle yüzleştiğimizde ortaya çıkacak olan inanç boşluğunun vereceği dayanılmaz sarsıntı olduğunu düşünüyorum.
Bugüne kadar süregelmiş doğrularımızın
Papillon filminden ☆
Sence bir insan delirdiğini anlar mı ? Yoksa cehalet mutluluk mudur ¿ Öğrenmek ister misin ?