Ve her şey Mehmet'in keskin nişancı tüfeğinden çıkacak bir mermi ile başlayacaktı. Ortalık cehenneme dönmek üzereydi. Çok şiddetli saatler bekliyordu onları, büyük ihtimalle pek çoğu bir daha ülkesini göremeyecekti.
Mehmet, hedefe odaklandı, bedeni yay gibi gerilmişti. İçinden duasını okudu ve ateş edeceği insanın yüzüne baktı. Onun ailesini düşündü. Onun öldüğünü duyduklarında yaşayacakları acıyı geçirdi aklından. Keşke
bunu yapmak zorunda olmasaydım, keşke o kendi ülkesinde olsaydı ve onunla dost olabilseydim, diye düşündü.
Tetiğin boşluğunu alıp hafifçe itti. Bir pof sesi duyuldu sadece. Hedefteki askere sesten önce ulaşan başka bir şey vardı: 7,62 mm çaplı mermi, Teğmen Johan'ın tam yüzünün ortasında patladı.
Sayfa 176Kitabı okudu
Dramatik Komedi
Aslında başka bir şey bul. Seni oyalayacak bir şey. Seviştiğin kadınların listesini yap mesela, onların gülümseyişlerini hatırla.
İçlerinden hangisinin seni daha çok sevdiğini tartış. Beni atla.
Benim sana tapıyor olduğumu atla. Kişisel şeyler çünkü bunlar. Çünkü ben seni kişisel seviyorum. Annen gibi değil işte, bilirsin sen sen olmasaydın da
Savaş icat eden görmesin cennet!
Siz bu "satırlarda" okurken Yahudiler Almanlar tarafından soykırıma uğruyor.
Ve yine siz bu "satırları" okurken Yahudiler Müslümanları katlediyor. Ne acı değil mi tarihinde büyük acılar olan bir topluluğun tarihte emsali görülmemiş acılar yaşatması Filistin'e.
Ne der 
Yaşar Kemal bir kitabında: "Savaş icat eden görmesin
NEDEN ŞAŞKINA DÖNDÜ MÜSLÜMANLAR?
Daha düne kadar Kuran okuyor,
Hadis öğreniyor,
islamı öğrenmek için kapı kapı dolaşıyor,
Programlar düzenliyor,
Müslümanların çağrıldığı programlara katılıyor,
Bilgimize bilgi, amelimize amel katmaya çalışıyorduk.
Bunlarla da yetinmiyor,
Bilgilerimizi evimizde çocuklarımızla paylaşıyor,
Onların da Cenneti
çalışan bir ceset olarak onlara verdiğim yıllara, saatlere, dakikalara hep içerlerdim, başımı ağrıtırdı, içimi ağrıtırdı -yıllarımın bu şekilde katledilmesini anlayamıyordum ama mesai arkadaşlarım hiç şikayet etmiyorlardı, bazıları çok memnun görünüyorlardı hatta, ve onları öyle görmek yaptığım iş kadar aptal ve deli kılıyordu beni.
işçiler boyun eğiyorlardı.
iş öyle balyozluyordu ki onları düşünemiyorlardı, kepçelenip fırlatılmışlardı.
intiharı düşündüm.
boş saatlerimde bir başıma içtim.
olabilecek en kötü kadın türü ile birlikte oldum, işin öldüremediğini onlar öldürdüler.
biliyordum öldüğümü.
içimde bir ses, hadi, öl, uyu , onlar gibi ol, kabullen dedi.
1 51 sonra içimde bir başka ses, hayır, minicik bir parça sakla, dedi.
fazla büyük olması gerekmez, bir kıvılcım.
bir kıvılcım orman yakar.
bir kıvılcım yeter.
sakla.
sanırım sakladım.
iyi ki sa k lamışım.
ne şans ama.
Sayfa 151Kitabı okudu
Canım Nilgün
Akşam üstüne doğru bir kış vakti , sokağın başında , kirli kaldırımların önünde karanlığın içinde hüzünle bekleyen , acıyı ise gülerek karşılayan garip bir çocuk gördüm kulağında jiletli bir küpe , üstünde bir mont ayağında siyah pabuçlar , çantasında gam çiçeğinin kırmızı kahverengi defteri , kimsede bulamıyorum kendimi dedi ve o garip