Bir türlü aklımın ermediği şey şu:
Bir şey'in olması nasıl mümkündür, varoluşunun gerekçesi nedir? Şayet şu ifadeyi kullanabilseydim, "Bir şey olmasın" diyebilseydim bu çok daha tabii olurdu. Bu olmasın. "Bir şeyin olmayışı" mümkün olsaydı, "yok olsa"ydı. "Hiçlik" olsaydı. Elbette, "Hiçlik'in olmaması", yokluk'un tasarlanması da akıl almaz, kavranılmaz bir düşünce. Kavranılmaz'ı anlamaya uğraşıyorum: Birdenbire kaskatı, yoğun, saçmasapan bir bütünlükte, eksiksiz bir hayali görüntüyle başbaşa kalıyorum. Olmamak, olmamış olmak imkansız ve saçma; var olanın da aynı şekilde muhtemel olması akıl alır gibi değil. Bu "var olan" niye var? Var olan, niçin, nasıl, hangi tarzla (kendiliğinden mi, yoksa biri tarafından mı) oluveriyor; niye başka şey yok, bu varlık ne diye bir başka türlü değil de böyle? (Söz gelimi, insanın bir baş ve gövdesi, ikişer kol ve bacakları yerine; üç ayaklı, beş kollu, iki başlı olması. Uzay cisimleri niye hep yuvarlak. Bazıları da düzgün dört yüzlü, prizma falan değil.) Bütün mesele burada. Oldum olası bütün bunlar yiyip tüketti, mecalsiz bıraktı beni.