Birgün insan virgülü kaybetti;o zaman zor ve uzun cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı;cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti.
Sonra ünlem işaretini kaybetti;alçak sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu.Hiçbir şey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.Bir süre sonra da soru işaretini kaybetti ve artık soru sormaz oldu.Hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu;ne evren,ne dünya,ne de kendi apartmanı umrundaydı.
Birkaç yıl sonra iki nokta işaretini kaybetti ve olayların nedenlerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti.Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işaretleri kalmıştı.
Kendine özgü tek düşüncesi yoktu.Yalnız başkalarının düşüncelerini aktarıyordu.
Düşünceyi unuttu ve böylece son noktaya erişti.
A.Kanevsky"Düşünce Atlası"
96 syf.
·
Not rated
Reader Follow Recommendations
Günlerin birike birike yıllar olduğunu,çiçeklerimin dört mevsim başka başka renklere döndüğünü görmek hoşuma gider.Her günün,bir öncekinden daha güzel olduğunu hatırlatır bana çiçekler ve takvim yaprakları.
