bakanlar bana
gövdemi görürler
ben başka yerdeyim
Evliya Çelebi
Edemez def sakınmakla kazayı kimse
Bin sakınsan yine ön son olacak olsa gerek
Sayfa 196 - Kapı YayınlarıKitabı okuyor
Gece karanlığında gülümseyen her yıldız, aydınlığıyla parlak güneşi kıskandırıyordu.
Ey geceyi yaratan, sabahı aydınlatan
Ya Fettah, senin adınla başlıyorum söze
-Balıkçının kefeni ağı olmalı, çelebi efendi!
Sayfa 47 - “Ağıt” öyküsüKitabı okuyor
Yâfes Çelebi ise onun başını okşayarak, mucizelere inanması gerektiğini, çünkü mucizelerin gerçeklik duygusunun değil, gerçeğin bir parçası olduğunu anlatıyordu. Zaten gerçeğin kendisi bir mucizeydi. O her bakımdan şaşılacak, hayret edilecek ve hayran olunacak bir yaratıydı.
Sayfa 81Kitabı okudu
