Cemal Latifoğlu'nun kalemiyle tanıştığım ilk kitaptı ve beğenmedim demek büyük haksızlık olur.
Kitap texting ve roman olarak ayrı ayrı okunabiliyor 
İzmarit isterseniz ayrı ayrı isterseniz çapraz okuyabilirsiniz. Ama benim düşüncem çapraz okumanız. Kibrit kitabında bütün mesajlaşmalar yok mesela sadece İzmarit'i de okusanız olayları tam olarak anlamayabilirsiniz.
Yazarımız kitabı her iki ana karakterin de ağzından yazmış ve bu harika bir şey. İki tarafında tam olarak ne hissettiğini nasıl oldukları okuyabiliyoruz. Kız karakterin hissettikleri o kadar güzel anlatılmış ki. Aynı şekilde erkek karakter de öyle.
Konusuna gelecek olursak. Kutay Harmanlı hayatı boyunca hiç bı zaman sevilebilecek birisi olduğunu düşünmeyen bir çocuktur. Hiç bir zaman onunla ilgilenmeyen annesi, köpeği ve en yakın arkadaşı Ardayla birlikte sıradan bir hayatı vardır. Fakat bir gün ansızın Kibrit adlı bloğuna bir mesaj düşer, bu mesaj onu deli gibi seven günün birinde onun da aynı şekilde onu deli gibi seveceği hayalperest bir kız yazmıştır. Herkesten sakladığı, kimsenin bilmediği içini döktüğü bu bloğu nereden bildiğini ya da onu nasıl bulduğuna bir anlam veremez. İlk başlarda şüpheyle yaklaşır. Kızın ona annesinin bile göstermediği ilgisiyle afallar ama zamanla kızın her gün yazmasına alışır ve aynı duygular üşümüş kalbinde yeşermeye başladığında her şey tepetaklak olur.
Kendimden geçtiğim zaman zaman karakterlerle konuştuğum ve sonunda ağlaya ağlaya gözlerimi şişirdiğim güzel bir kitaptı.
Ama sonu böyle bitmemeliydi. Kutay ve İzmarit daha güzel bir sonu hak ediyordu.
Başka bir evrende en güzel halinizle...
