Cemal Süreya
“Seni senin bile haberin olmadığı şeylerden dolayı seviyorum, sen boşuna saçlarını düzeltiyorsun…”
Oraları bilmem ama
Buralar biraz hasret,
Biraz özlem,
Biraz da sen kokuyor...
Cemal Süreya
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Kardeşim olan gözlerini unutmadım
Çocuğum olan alnını sevgilim olan ağzını
Dostum olan ellerini unutmadım
Karım olan karnını ve önlerini
Orospum olan yanlarını ve arkalarını
İşte bütün bunlarını bunlarını bunlarını
Nasıl unuturum hiç unutmadım
Bizim ilişkimiz ne bileyim belki de hayatı
sürdürme ilişkisi
Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki
Dün en güvendiğin adam
Karşı tarafın şahididir
ve daha acıdır bu
ölümden de korkusundan da
Sana gelince, ah sen yok musun sen
Bir daha raslar mıyım sana
Günlerin ne getireceği bilinmez ki
Senden öncesi öyle uzak ki anılar bile yok sanki
Geldin masaya oturdun ve hayatımı böldün bir milât gibi
yuva'ya
Her şey biliyor her şey
Sen biliyor musun bakalım
Seni nice sevdiğimi?
Üstüne titrediğimi?
Geldiğimi?
Gittiğimi?
Hadi!
Ve kaybetmek daha güç bulamamaktan
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın...
Bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır
Sevgi eskidikçe sevgi.
Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum tanrım.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
Fena değildir..
Üstü kalsın..
Hiç durmadı aşk dursa bile dünya
insanlar sevdiler hep bazı insanları
Bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa...