Fazla Şiirden Ölen Şair
"Her şeyin fazlası zararlıdır ya,
Fazla şiirden öldü Edip Cansever."
~Cemal Süreya~
Ortaokul sıralarında başlar şiir merakı. Lise yıllarında Ahmet Hamdi Tanpınar ile tanışır ve şiirlerini ona gösterir ama cevap hayal kırıklığıdır : "Hepsi çok güzel ama hiçbiri şiir değil."
19 yaşında evli 20 yaşında baba olmuştur Edip. Kapalıçarşı'da baba yadigarı küçük bir antika dükkanında halı ticareti yaparak evi geçindirirken bile şiir tutkusu hiç bitmez.
1954'te çıkan Kapalıçarşı yangınında dükkanını kaybettikten sonra artık hayatı sadece şiirden ibaret olmuştur. Şiir onun yaşamı, vatanı olmuştur. Bireyin arayışlarını, umutsuzluklarını, uyumsuzluğa varan yaşam ilişkilerini yansıtmaya çalıştığı şiirleriyle "düşünce şairi" olarak anılmıştır.
Merhaba
Bugün sizlere Dokuz yayınlarından Nazan Arısoy kaleminden Tomris’çe kitabı ile geldim.
“Üç pervanenin ışığı,kendini karanlıkla ananların inadına,aydınlık geçmişi ile sonsuz oldu…
“Sen gittin ya,
kimse hoşça kalamadı…”
Kitap bir biyografi gibi görünsede içeriği aşk kokan bir kitap,hikayeler ve güncelerle yazılan her satırı aşka
Şiirin Labirentinde Kaybolan Bir Hayatın Peşinde...
"Cemal Süreya: Şairin Hayatı Şiire Dahil" adlı biyografi, şair Cemal Süreya'nın hayatını çeşitli yönleriyle ele alan derinlemesine bir çalışma. Feyza Perinçek ve Nursel Duruel'in titiz araştırmaları, okuyuculara şairin yaşamındaki dönemsel değişimleri, kişisel ilişkilerini ve edebi serüvenini detaylı bir şekilde
Okurun hayatın işlevini sorguladığı, kimi zaman Tanrı rolüyle can aldığı, kimi zamanda yazar kimliğiyle bir karaktere can verdiği, dünya yorgunu insanların yaşantılarına konuk olduğumuz on iki öykü var Maskeli Timsahlar Kongresi'nde. Her öyküsü ile çarpıcı, kullandığı üslup ve teknikle okurunu öykülerin içerisine çeken Barlas Özarıkça, edebi bir haz yaşatıyor. Gerçek ile hayalin birbirine karıştığı, her karakterin kendi hayatındaki davanın peşinden gittiği, tarihin başına ve devamındaki akışına şahitlik eden öyküler. Aralarından en çok İtirafın Savcısı, Maskeli Timsahlar Kongresi, Peri Otel Cinayetleri, Tepe, Seyfi-Tek Elle Alkış, Işığın Beyi ve Ham ile Hamsi öykülerini sevdim.
Barlas Özarıkça, öykü metni kadar şahsi hayatı ve edebi cemiyetten tanıdığı kişilerle de dikkat çekiyor. İsmen veyahut okuduğumuz eserleriyle aşina olduğumuz isimler. Hasan İzettin Dinamo, Tahir Alangu, Macit Gökberk, Nermi Uygur, Konur Ertop, Asım Bezirci, Doğan Hızlan, Nezih Araz, Selahattin Hilav, Şükran Kurdakul, Memet Fuat, İlhan Selçuk, Çetin Altan, Haldun Taner, Mustafa Ekmekçi, Mehmet Kemal, Tarık Dursun, Demir Özlü, Adnan Özyalçıner, Cemal Süreya, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Attila İlhan, Necati Güngör, Erol Toy, Selim İleri, Metin Cengiz, Eray Canberk, Tomris Uyar, Adalet Ağaoğlu, Oğuz Atay, Yusuf Atılgan, Salâh Birsel, Hilmi Yavuz, Faruk Şuyun, Enver Ercan, Metin Celâl... Özellikle yazarın Oğuz Atay'ın kuşağından oluşu ve Oğuz Atay ile Yusuf Atılgan'ın yakın arkadaşı oluşu dikkatimi çekti. Gerek güçlü öyküleri gerekse edebi yaşantısı ve tanıkları ile referansı güçlü bir öykü metni Maskeli Timsahlar Kongresi, tavsiyemdir.
Şiir seven biriyseniz bu kitaba şans vermeniz sizi mutlu edebilir. Ben çok şiir insanı değilim ama bazen birkaç şiir okuma ihtiyacı da hissediyorum. Bu kitapta genel olarak beğendiğim şiirler oldu. Sadece şiirlerde bir tamamlanmamışlık hissettim. Sanki bazı şiirlerin devamı olmalıymış gibiydi. Bir de şairin ölümle bu kadar içli dışlı olması beni etkiledi.
Kitabın önsözünde belirtildiği gibi kitap ismi Kehanet 1985 başlıklı şiirden alınmış. Gayet güzel bir şiir. Kısa cümlelerle çok şey anlatmak normalden daha zor olduğu için böyle kısa şiirleri daha çok beğeniyorum açıkçası. Son olarak Kehanet 1985 şiirine bakarsak:
Lokman şair senin hayatın
Yedi kırlangıcın hayatı kadar
Altısını ardı ardına yaşadın
Bir kırlangıcın daha var.
Kitap, adından da anlaşılacağı üzere Türk edebiyatının önemli yazarlarının hayatından kesitler içeriyor.
Eğer sevdiğiniz ama özel hayatı hakkında fikir sahibi olmadığınız bir yazar varsa, bu kitabı okuduktan sonra muhtemelen ondan hoşlanmayacaksınız. Ee ne demişler, "Birini ne kadar az tanırsanız o kadar seversiniz."
Sevmediğim kısmı, yazarın taraflı olduğunu çokça belli eden dili oldu. Eğer böyle bir eser ortaya koyacaksanız tüm şairlere eşit davranmalısınız diye düşünüyorum. Nâzım Hikmet'i övüp Necip Fazıl'la alenen alay eden, yerden yere sokan dil beni rahatsız etti. Şahsi olarak Necip Fazıl'dan hoşlanmıyor olmama rağmen her sayfada onla alakalı bir yergi okumak mide bulandırıcı. Sevgilisini döven Cemal Süreya'yı "o zamanlar kadınlara saygı duymayı bilmiyordu." diye aklayıp, Kısakürek için üzerine basa basa her satırda "kumarbaz" demesi... Daha fazla devam edemeyeceğim. Yazarın hala sağ-sol davasını kafasında bitirememesi çok acınası ve gülünç doğrusu.
