"Hayat", hem içinde hem dışında olduğumuz çember; kâh usul usul kâh gürül gürül birlikte akıp gittiğimiz ama günün birinde bizi bir kenara atıvereceğine emin olduğumuz ırmak.
Sayfa 94Kitabı okudu
dili tutulmuş zaman ve gölgesiz hayatın
çocuklarıydık. ipe sermiştik gülümsememizi
sevincini bir yerlerde unutmuştu belki dünya
belki çember diye dönmüştük elinde, kim bilir.
Sayfa 53Kitabı okudu
Ama bu kezde yeni bir zehir hayatına nüfuz ediyordu: monotonluk. Yaşamını bir çember gibi sara alışkanlıklar onu boğacak kadar sıkmaya başlamıştı. Her geçen gün biraz daha bunalıyordu. Gitgide daha geç kalkmaya başlamıştı, sabahları toplantıya zor yetişiyordu. Akşamları bütün gün eşek gibi çalıştığını bahane ederek televizyonu açıp karşısına geçiyordu. Yavaş yavaş iş hayatının küçük ama yoğun uğraşıları onun yazarlık hayallerine baskın çıktı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Büyük yazarlar tamamlanmış yapıtlardansa ömür boyu üzerinde uğraşmaya devam ettikleri fragmanların yükünü daha çok hissederler. Çünkü sonuçlardan benzersiz bir haz duyanlar, ancak nispeten zayıf ve kafası karışık olanlardır; bu bütünlemenin kendilerini hayata iade ettiğini düşünürler. Oysa deha her kesintisi, kaderin her vuruşunu, işliğinde dalıverdigi müşfik uyku gibi karsilar. Ve bunlardan fragmanlarla tılsımlı bir çember örer. Deha zahmettir.
Sayfa 53 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
