“Canım efendim, alev alev bir sesti bu. Vecdin, sevginin, gönlün sesi. Tutuşturmuyor, aydınlatıyordu. Fecir pırıltısı gibi. Tanımıyordum sizi. Bir akşam zindanımı nura boğdunuz. Sonra da her güzel şey gibi hâtıra oldunuz. Serap mıydınız, gerçek miydiniz? Nerden geliyordunuz? Kadim ve muhteşem bir medeniyetin enkaz-ı tarumarı altında gülümseyen bir kor muydunuz? Zarafetinizle Lale Devri’nin musahiplerini hatırlatıyordunuz. Belli ki elest bezminde tanışmıştık”
(Cemil Meriç'in Cinuçen Tanrıkorur'a gönderdiği karttan 🫠)
Neden vakur Juvenal okunmuyor? Niçin Lükres'in erkek sesi insanlığın ufkunda çınlamaz oldu? Hafız'ın Hayyam'dan fazla sevilmesine sebep ne? Kamasutra üslubunu ahenkleştirebilenler ebedileşiyor. Pascal, Lamennais, Milton... ziyaretçileri kalmayan birer türbe... Hangi türbenin ziyaretçisi kaldı ki!
Sayfa 34 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
"Engelleri benim düşüncelerimi durdurabilir mi?"
"Bu kitap sizin için yazıldı; size hediye ediyorum. Yüklendiğiniz ıstırapların, adeta ara vermeden üzerinize çöken sonsuz musibet ve meşakkatlerin içinde sizi biraz canlandırıp teselli edebilir. Siz ki bütün günün yükünü taşıyorsunuz, öğle sıcağında bir tarlada, kızgın güneşin altında çalışanlar için cılız, bir ağacın gölgesi ne ise, kitabımın da yorgun ruhunuz için öyle olmasını isterim."
Robert de Lamennais
"Lamennais tanımadığınız bir Avrupa'nın sesi. Hırçın, tedirgin ve deli. Ama kalbi daima insanlık aşkı ile tutuşmuş; daima inandığı hakikatin canfeda müdafi...
Cemil Meriç / 
Bu Ülke
Yazar, Cemil Meriç'in 'Bu Ülke' kitabında geçen, esinlendiği, dikkatimi çeken bir isim olduğu için kitaplarına bir göz atmak istedim. Yazarın, dilimize çevrilen tek bu kitabı varmış.
Kitap, yazarın Tanrı inancını yansıtan, yönetim sistemine sitemini, halka uyarılarını ve geleceğe umut dolu bakışını içeren yazılarından oluşuyor. Yazarla ve yaşadığı dönem Fransa'sı (Restorasyon dönemi) ile ilgili bilgi sahibi olunmadan okunursa metinler biraz muallakta kalabilir.
Ben de bir vakit ayırabilirsem bu konuya, tekrar okuyabilirim kitabı.
Yazarla ilgili kitapta öne çıkan konu, tüm olumsuzluklara rağmen Tanrıya bağlılığının sonucu olarak taşıdığı umuttur.
Kitabın giriş kısmında yer alan, yazarla ilgili tanıtım yazısının bir kısmını yoruma ekliyorum.
Yazarın düşünce dünyasını tanıyabilmek ve faydalanabilmek için yeterli bir kitap değil. Daha fazla kitabının dilimize kazandırılması dileğiyle...
Yalnız benim için değil, bir nesil için bile sınırlanamayacak kültür olayıdır Cemil Meriç'in yazıları. Bu olayı altı yedi yıldır konuştuğum insanlara duyurmaya çalıştım. fakat yazamadım. Çok kişi de benim gibi yazamadı belki. Yazılsa ne değişirdi, yahut ne kadar büyürdü olay: o da ayrı bir konu. Gerçek olan şu: Bütün dünyayı dolaşan hür
Sayfa 13 - Mustafa MiyasoğluKitabı okudu
Kimi başında taçla doğar, kimi elinde kılıçla.. Ben kalemle doğmuşum. Insanlar kıyıcıydılar, kitaplara kaçtım. Kelimelerle munisleştirmek istedim düşman bir dünyayı. Şiirle başladım edebiyata, cıvıldıyan bir kuş kadar rahattım yazarken, kulaklarımda bir ses uğulduyordu, etrafımdakilerin duymadığı bir ses. Ve defterler kendiliğinden doluyordu.
Sayfa 283 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Zira ona göre "düşünmek, savaşmaktır"... Daha doğrusu, "mazlum bir medeniyetin sesi olmak için" savaşmak...
Sayfa 48Kitabı yarım bıraktı
"İsrail oğulları arz-ı mev'ud'a geldikleri zaman, karşılarında Jeriko'yu buldular," diyor Tevrat. Aşılmaz duvarları ile düşman bir ülke idi Jeriko. O duvarları ilahiler yıktı; ilahiler, yani ses.
Gandi'nin sesi de zulmün duvarlarını devirmedi mi? Bana öyle geliyor ki, ak saçlı Arya çobanları Tanrılara bu sesle yalvarmışlardı; Vedalar" bu sesle okunur, Upanisatlar bu sesle fısıldanırdı. Britanya adalarında kurt sürüleri dolaşırken, Himalaya dorukları bu sesle ürpermişti. Bu seste bütün Hint var; bütün Hint, hatta bütün insanlık. Berrak, telaşsız, sakin ama İsrafil'in sûru kadar heybetli.
Meriç'in Sait Nursi ve Nur Risaleleri hakkındaki düşünceleri
Nur Risalelerinin bir fırtına rüzgârına benzeyen, zaman zaman heybetli, zaman zaman boğuk yankısı. Bu sahipsiz, bu unutulmuş bu tarihin dışında yaşayan kalabalığı Nur Risaleleri etrafında toplayan kuvvet ne? Yeni bir hakikat, bakir bir düşünce, akıncı bir ruh mu? Hayır. Sait Nursi bütünüyle bir tekrardır. Gazap, tehdit ve horlayış. Ama zulmün ahmakça taarruzu bu münzevî sesi sayhalaştırmış. Laisizmin kartondan setleri birer birer yıkılmış bu sesle. Şehirle köy, çağdaş uygarlık düzeyi(!) ile Anadolu, Batının yalanlarıyla mağlup bir medeniyetin rüyaları, arayanlarla bulanlar, tereddütle inanç., iki dünya halinde ayrılmış birbirinden. İlmin yobazları için, bu emekleyen, bu kekeleyen topluluk bir yüz karasıdır. Düşünmezler ki bu kendi yüz karalarıdır. Filhakika nurculuk bir tepkidir. Kısır ve yapma bir üniversiteye karşı medresenin tepkisi. Nur Risalelerinin gücü, bir isyanı dile getirişlerinden. Temyizi olmayan bir mahkumiyet kararı. Derbeder, perişan, karanlık. Ama samimi ve dürüst. Şuuraltının çığlığı.
..
Tarih mumyalanamaz. Nurcuları deve kuşu haline getiren, aydınların anlayışsızlığı. Unutulmasın ki iman kendi kendine yeter. Her nurcu fert olarak bahtiyardır. Ama kökünden kopmak, yosunlaşmak kimseye mutluluk getirmez. Nurcular adalarında hayatlarına devam edebilirler. Onları yok farzetmek onlarınkinden çok daha vahim bir gaflettir.
Hülasa edelim. Sait Nursi bir kavga adamıdır. Yalçın bir irade, sert, müsamahasız bir mizaç, sözü ile özü bir, tefekkür değil iman.
..
Sait Nursi dağ başında vaazlar veren bir Sahyun nebisi. Hor görülenler, her şeyini kaybedenler, mukaddesleri çiğnenenler ona koştular.
