1978'de doğan Özge Dirik, ölümünden önce Akbank'ta çalışmaktadır.Özge Dirik, inithar etmeden önce ''Vasiyetimdir'' diye başladığı bir mektup bırakmış, ve bu mektupta yazdığı 30 şiirin başlıklarını sıralayıp bunların bir kitapta toplanmasını ve kitabın bir nüshasının mezarına bırakılmasını istemiştir.
Zafer Ekin Karabay'ın intihar mektubu kendisine ulaştırılan Can Dündar, onun intihar nedenini sorgular ve şöyle bir açıklama yapar.Mesele (Mayakovski’den Kaan İnce’ye, Van Gogh’dan Nilgün Marmara’ya, Jack London’dan, Hemingway’e kadar) bütün sanatçıların, vicdan sahiplerinin, hayatı sevenlerin meselesi: Ozanın, başkalarının acısı pahasına elde edilen mutluluğu kabullenememesi... Alaattin Topçu’nun deyişiyle "hayatın ağırlığı karşısında insanın hafifliğini", "N’apalım, dünya böyle" diye geçiştirememesi... Sokaktaki tevekkülle baş edememesi... Sokaktakilerden olmayıp, onları dönüştürmeye de gücünün yetmemesi... Ve "kendiyle barışıp" haksızlığa alışarak yok olmaktansa, intihar ederek var olmayı tercih etmesi... Nilgün Marmara da "Ey, iki adımlık yerküre/ senin bütün arka bahçelerini gördüm ben" deyip gitmedi mi?
Kaan ince ile ilgili arkadaşlarının anlattıkları..
''Hayyam'la şarabı, Ahmet Arif ile rakıyı, sazın sesini, bir de Gülcan'ı severdi.''
Nilgün Marmara
Mezar
Tükenirdi monolog
Kaçarken içine düştüğüm kara toplum
Big bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni
Saçlarında titreyen iblisler karartırken güneşi
Üstüste gömülürken
Saydam yaşamlar
Bir yankı duyulurdu hiç’likten
Bütün yalnızlıklarınızın ilenci
Korusun çoğulluklarınızı
Cinnet koyun erdemin adını
Maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın
Hepiniz mezarısınız kendinizin…
Hece dergisi, ''Yaşadığı gün sayısı kadar okudu dense yeridir'' cümlesiyle İlhami Çiçek'teki okuma tutkusunun altını çizer. Okuyan, düşünen ve sanatıyla da yaşadığı çağı, çağının insanını sorgulayan bir şairdir o.