İnsanlar kendileri ile ilgili kuracak ciddi cümleleri olan insanları kötülerler. Tabi karşısındaki insan da kendini en iyi sandığından ve kötülenenden kendini daha üstün görme isteğinden hemen buna inanırlar. Bazen kotulenen insanın tek suçu insanlık yapmış olmaktır. Gerçeklerin ortaya çıkmak gibi pis bir huyu vardır ve kim ne yaparsa yapsın bunu geciktirse de engelleyemez.
Bazen rüyaların içinde gerçekler vardır. Gerçeklerin daha çok bulunduğu yer ise sezgilerimizdir. Ama unutmamak gerekir ; geçmişten birşeyler öğrenebiliriz ama onu asla değiştiremeyiz.
Planlayarak mutlu etmekle her şekilde mutlu olmak. İki farklı pencere.Gönlü hoş olsun diye gönlünü hoş ettiğin insanın gün gelince seni terketmesi. Meğer en başından ben ona muhtacmisim. Ve egonun yediği darbe... Bence aşk acısı dedikleri bu olsa gerek.
At gibi giden narsistler, onurdan gururdan ahlaktan yoksun kendi hakliliklari ve sürekli karşısındakini suçlar dilleriyle it gibi geri dönerler. Giderken heybelerine intikam ve yeniliklerle daha iyisine layigim düşüncesiyle giderler. Yalnız kalıp canları sıkıldığında ihmal ve iftira ile kendilerini iyi göstererek ama asla içten olmayan özür dilleriyle geri dönerler. İcraate kadar uysal olurlar hata toplayıp biriktirirler. Her hangi bir sorumluluk anında ihmallerini ihtiraslarıni nokta kadar delikten bir kara delik yaratacak kadar yaratıcılıklarını kullanarak asla o sorumluluğu almazlar.
Selamımı çok gördüğüm insanların içinde kendimden parça bulmak benim kendime ihmalim.