Bu sıralarda, insanların birbirlerini aramaları, bulmaları ve birbirlerinin içini seyretmeleri için konuşmanın neden muhakkak surette lazım olmadığını, neden bazı şairlerin boyuna, tabiatın güzelliği karşısında yanlarında konuşmadan gidecek birini aradıklarını anladım.
Şimdi kendimi hiçbir yere ait hissetmeyerek ve hiçbir yere ait hissedemeyeceğimi bilerek yürümeye devam ediyorum. Bazı soruların cevabını ne olursa olsun hiçbir zaman söyleyemeyeceğim. Ve bazı hislerimi de.
Çaresizliğimi göz ardı ediyorum hep.Saklıyorum senden,sizden,herkesten.Çünkü herkes beni güçlü biri sanıyor.
Bir kabustan uyanıyorum ve uyandığımda yanımda kimseyi bulamıyorum.
Ben size çaresizliğimi daha nasıl anlatayım ki?
#beklentilerüzer
Reader Follow Recommendations
Eskiden elinin tersiyle ittiği pek çok şey şimdi gözüne müthiş gerekli görünüyordu.
