Günümüz insanını ne bilgisizlik ne doğa ne de hastalık öldürecektir. Şimdiki muazzam ve silahlı uygarlığı yok etmekle tehdit eden tehlike yine insanın kendisidir. "O her zamankinden iyi yaşayabilir, ama nasıl yaşaması gerektiğini her zamankinden daha mı az bilmektedir?" İnsan kim olduğunu bilmeden başka bir şeyden nasıl söz edebilir?17
Sayfa 28 - Fecr Yayınları: 811 / 1. Baskı: Mart 2024
İnsanoğlunun mitolojilerinde, insanın bir zamanlar sahip olup sonradan kaybettiği bir cennetin ne kadar ısrarla anlatıldığına bakın. Atlantis kenti, Cennet Bahçesi ya da mükemmelliğin bir krallığı. Bunlar hep geride kalmıştır. Bu efsanelerin kökü, ırkın geçmişinde değil, her bir insanın geçmişindedir. Çocukluğunuzun ilk yıllarında, boyun eğmesini, mantıksızlığın korkusuna teslim olmasını, aklınızın değerinden kuşku duymasını öğrenmeden önce, ışıl ışıl bir varoluşu tanımış olduğunuzu, apaçık bir evrene dönük rasyonel bir bilincin bağımsızlığına sahip olduğunuzu, bir anı kadar somut olmasa bile, umutsuz özlemin dağınık acısı biçiminde, hâlâ bilmektesiniz. İşte kaybettiğiniz, aradığınız cennet odur...ve ona kavuşmak istediğiniz anda da sizindir.
''Sonsuz bir pazar gününü hangi hayal gücü tahayyül edebilir? Tanrı insanı gündelik hayatın cehennemine sürükleyerek onu cezalandırmadı; cennetin olumsuz niteliklerinin ufkunu adımları altına sermiş olsaydı onu çaresiz biçimde mahkum etmiş olurdu. En bilinçli düşünür bile saf varoluşu, nesnesiz ve zaman hududu olmayan varoluşu ancak tesadüfen sezer. Günde birkaç dakika yeter; bur ürperti karşısında korkuya kapılıp kaçar insan. İnsanın elinden terleme yeteneğini alın; gözünüzün önünde derhal parçalanıp dağılır. Her bir kişinin meşguliyeti, esas mesleği sıkıntıdır. Sıkıntıyı ortadan kaldırırsanız tarih tamamlanır .''
Sayfa 52 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Her şey son ucuna gitmek zorundaydı. Şeytan şeytan olacaktı, yılan, yılan. Âdem'in Âdem olmasi için şeytanın, yılanın ve insanın cennet varlığı olmaktan çıkmaları, cennetin şartlarından faydalanma kolaylığını yitirmeleri, Cenneti yitirmeleri gerekiyordu. Cenneti, bulmak için yitirmek gerekiyordu.
Cennette tohumlar vardı, çocuklar vardı âdeta. Şimdi tohumun gelişmesi, ağaç olması, çocuğun büyümesi lâzımdı.
Bütün bu kapıların açılışı Kadının varoluşu ile başlar. Kadının varoluşu ve hele varlığını duyuruşuyla.
Hayatın Pazarları
Gayret, hiçliğin içinde mitosları inşa eder ve sağlamlaştırır; bu temel sarhoşluk, "gerçekliğe" dair inancı kışkırtır ve ayakta tutar; oysa salt varoluşu seyre dalma, hareket ve nesnelerden bağımsız seyre dalma, ancak olmayan'ı özümler...
Uğraşsızlar uğraşlılardan daha iyi kavrarlar ve daha derindirler: Ufuklarına sınır çeken hiçbir meşgale yoktur; sonsuz bir Pazar günü doğmuş olanlar, seyrederler - ve kendilerini seyrederken seyrederler. Tembellik, fizyolojik bir kuşkuculuktur, tenin şüphesidir. Aylaklığa batmış bir dünyada bir tek uğraşsızlar katil olmazlardı. Fakat insanlığın bir parçası değildirler ve ter dökmeyi bilmediklerinden ötürü Hayat'ın ve Günah'ın sonuçlarına katlanmadan yaşarlar. Ne iyilik ne de kötülük yaptıkları için - insanlık sarasının seyircileri olan onlar- bilinci boğan çabalara, zamanın haftalarına burun kıvırırlar. Bazı öğleden sonraların sınırsız ölçüde uzamasından niye ürksünler ki? Kabalık ölçüsünde basit ve besbelli şeyleri savunmuş olmanın pişmanlığını duyarlar yalnızca. Bu durumda, hakikat içinde umarsızca saplanıp kalmak onları, ötekileri taklit etmeye ve küçültücü bir biçimde meşgalelerin çekiciliğine kapılarak gönül eğlendirmeye sürükleyebilir. Cennetin mucizevî kalıntısı olan tembelliği bekleyen tehlike budur.
Sayfa 30 - Metis YayınlarıKitabı okudu
