Ceren Turna
@cerenturnaa
Instagram: instagram.com/cerenturna/?hl=en
Youtube: youtube.com/channel/UCwceNw...
31 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Keşke dünyadaki her şeyi seninle yapabilseydim, diyor.
Sayfa 300Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hani der ya Özdemir Asaf, “bugüne en uzak gün, dün.”
Sayfa 275Kitabı okudu
Asude’mle ben iki kuruş maaşımızla bir mütevazı yaşam kurduk kendimize. Çeyiz diye kitap getirdi babaannen.
Sayfa 204Kitabı okudu
Chelsea’de, yıkım derecesinde pahalı bir Fransız lokantasında ilk buluşmalarında Dexter, memnun olup olmadığını sormuştu yüksek sesle. Styvie, iyi vakit geçirdiğini, ama herkesin içinde gülmekten hoşlanmadığını, çünkü gülmenin yüzüne verdiği şekli sevmediğini söylemişti. Dexter’ın bir yanı irkilmiş olsa da, diğer yanı kararından dolayı ona hayran olmuştu.
Sayfa 317Kitabı okudu
Konu açılmış ve aklıma gelmişken, d'Orsay gibi müzelerin sorunu içinde haddinden fazla sanat olması; rotanı güzelce belirlemis, soylu niyetlerle baslamis olsan da
önünde sonunda kendini olaganüstü dehalarin elinden
çıkmış paha biçilemez eserlerin önünden asabi bir şekilde geçerek tuvalet ararken buluyorsun. Sonrasinda hafif
rezil hissediyorsun, kendini düş kırıklığına uğratmışsın
gibi, en azından bana öyle oluyor.
Sayfa 180Kitabı okudu
Gerçek korkak mutluluktan bile korkar.
İnsanlığı mı Yitirirken?
Japon edebiyatı dünyasına hatırladığım kadarıyla ilk defa giriyorum. Dazai’nin dünyasına ilk defa girdiğime eminim. Karanlığın derinlemesine işlendiği o dünyada kendinden bir nebze bulmama gerek bile olmadı. Onun dünyasında, karakterin gözünden düşünmeye çalışmak bile yeterince edebiydi.
Kinyas ve Kayra’yı okurken hissettiğim duygulara benzer vahşice bir zevk duydum. Çok iddialı bir cümle kurmuş olabilirim ama bence bu iki kitap da benzer biçimlerden tüm canavar kişiliklerimizi ortaya çıkartabilecek derecede güçlü. İnsanlığımı Yitirirken, Kinyas ve Kayra’ya göre daha yumuşak ve boşvermiş kalsa da farklı açılardan daha gerçekçi. Sonunda iyi bir şey olmasını beklememek ve insanın özünün eninde sonunda ortaya çıktığını, bunu da yazı yoluyla bize aktardığını görmek güzel.
Yazarın kendi kişiliği ile bağlantılar olduğunu hatta bunun bir “ben roman” olduğunu okudum. “Ben roman” Japon edebiyatında, yazarın kendi yaşadıklarından esinlenerek yarı otobiyografisini yazdığı edebi türmüş. Bunu duymak tabi ki diğer kitaplarını da okuma listeme almamı sağladı.
Kitabı okurken en keyif aldığım yerleri kendim hatırlayabilmek için çok kısaca ekliyorum, merak etmeyin spoiler değil. Belki aynı yerlerde çok etkilenmişizdir.
Mahkemede yargıç karşısında yalancı öksürüğü.
Horaiki ile oynadıkları zıttını bulma oyunu.
Şoku içkisine özgü o ruh halinde, kafanın içi kırık cam parçalarıyla dolmuş gibi hissettiğin o kasvetli sarhoşluğa yenik düştüğümüzde, kahkahalarımız yavaş yavaş solmaya başladı.
Sayfa 91Kitabı okudu
İnsanın her konuda kendine yetmesi de onu seven insanlara karşı yapılan bir tür kabalık, diye düşündü Kit.
Sayfa 174Kitabı okudu
