Yeterince yaşamadığını hissettiğinde ölümü düşünmek her zaman çok daha ızdıraplı olur.
Sayfa 174 - PegasusKitabı okudu
Aynaya baktım. Karşımda bir insan yüzü vardı. Kırılgan, yaşayan, sevilen, geçici bir yüz. Cildimi yakından inceleyerek siyah nokta aramadım. Käküllerimin kabarıklığıyla da uğraşmadım. Görünümüme dair hiçbir şey düşünmedim. Dümdüz aynaya baktım. Karşımda bana bakan gözlere diktim gözlerimi ve kendi kendime "ah zavallım, zavallı çocuk" diye düşündüm. Sanırım ilk defa yüzümü bu şekilde gördüm. Bütünüyle.
Sayfa 165 - Pegasus, EllieKitabı okudu
Şu an yaşıyorum ve önemli olan bu.
Hayat geçici. Her zaman, herkes için.
Benim işim, ölene kadar yaşamak.
Benim işim, bedenimle barışmak, onu her şeyiyle sevmek. Böylelikle, temelim sabit olduğunda, elimi güçlü ve cömert bir biçimde uzatabilirim.
Sayfa 161 - PegasusKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
"Şahsen, spontanlığa çok değer veririm. Yazarken bol bol kullanırım. Bir şeylerin beni beklenmedik yönlere çekmesi hoşuma gider. Hatta buna bayılırım. Ama senin davranışının spontanlıkla, yani senin dışındaki bir şeyin seni bir yerlere çekmesiyle pek de ilişkili olduğunu sanmıyorum. Seni çeken bir şey yok. Aksine içinde korkudan veya tehlikeden kaçmaya çalışan bir şey seni itiyor."
"Bunu daha basit bir dille ifade edebilir misin?"
"Deneyeyim. Şöyle anlatayım. Bence içinde pusuya yatmış büyük bir tehlike beklentisi, doğal spontanlığını baltalıyor. Spontanlığın bir tür canavara dönüştüğünü söylemiştin. Seni çeken bir hedef yok artık. Bunun yerine yaptığın her şey sanki bir içsel tehlikeyi kovuşturma çabasından ibaret gibi görünüyor."
Sayfa 101 - Pegasus, Bölüm 5Kitabı okudu
"Bir zamanlar iyi bir şey olan, benim güçlü yanım olan, kutup yıldızım spontanlık şimdi bir canavara dönüştü. Olay şu: Fitness, havuz aerobiği, yoga gibi bir faaliyete doğru giderken zihnim birden diğer alternatiflere kayıyor. İçimden bir ses sürekli, Neden bu faaliyet? Neden başka bir faaliyet değil?' diye soruyor. Kararsızlık beni felç ediyor. Nihayetinde de bu faaliyetlerden hiçbirini yapmıyorum."
Kendi düşünce akışıma bir göz attım. Rick konuşurken aklıma Buridan'ın eşeği geldi. Bu eski felsefi paradoksta, aynı ölçüde güzel kokan iki balya samanın arasında kalan bir eşek, hangisini seçeceğine karar veremediği için açlıktan ölür. Ama Rick'e bundan bahsetmenin bir faydası olmayacağını düşündüm.
Sayfa 89 - Pegasus, Bölüm 5Kitabı okudu
Korkulacak bir şey olmadığı halde korkarsanız, beyniniz eninde sonunda size gerçekten korkacağınız bir şey yaratmak zorunda kalır. "Tek korkulacak şey, korkunun kendisidir," klişesi anlamsızdır. Korku yeter de artar. Korku bir canavardır.
Ve elbette...
"Canavarlar gerçektir," der Stephen King, "Ha- valetler de gerçektir. İçimizde yaşarlar ve bazen kazanırlar."
Sayfa 93Kitabı okudu
En yaygın zihinsel hastalıklar olarak sayılabilecek kaygı ve depresyon tuhaf şekillerde iç içe geçer. Gözlerimi kapadığımda sıklıkla tuhaf şeyler görürdüm. O dönemi anımsadıkça, aslında delirmekten çok korktuğum için o tuhaf şekilleri hayal ettiğimi düşünüyorum.
Sayfa 92Kitabı okudu
Düşünceler gerçekler değillerdir. Beynimizin dünyayı anlamlandırmak için bize yaptığı önerilerdir. Bir düşüncenin gücü, onun biricik hakikat olduğuna ne kadar inandığımıza bağlıdır. Bu düşüncelerin gücünü yok etmek için bir adım geri atmalı, biraz mesafe almalı, üst bilinç ve onların aslında ne olduklarını görmeliyiz.
Bölüm 3 sonuKitabı okuyacak
Her şey yolundayken, büyümeyi sürdüremeyiz. Çünkü büyümek için değişmek gerekir, büyümek değişmektir. Genelde zorluklarla karşılaştıkça gelişim gösteririz. Vücut geliştirmecilerin direnecek ağırlıklara ihtiyaç duyması gibi, öğrenmek için de başarısız olmamız gerekir. Mücadelesiz bir hayat yaşayarak büyümek mümkün değil.
Sayfa 238 - DomingoKitabı okudu
Üzerlerinde kara bulutların dolaştığını söyleyenler vardır. Ama biz o bulutlar değiliz, gökyüzüyüz. Bulutlar kapsadığımız şeyler. Yalnızca geçici olarak oradalar. Gökyüzüyse hep gökyüzü.
Sayfa 188 - DomingoKitabı okudu
DAĞINIKLIK
En zoru kendimiz olabilmek. Üzerimizde öyle ağır bir yük var ki çoğu zaman kendi gerçeğimizi göremiyoruz. Sürekli bir meşguliyet hali yaratarak kendimizden kaçıyoruz. Kimi zaman kafamızın içindeki dağınıklıktan kaçabilmek için hayatımızda kasten dağınıklık yaratıyoruz. Dışarıdakı dağınıklık ortadan kalktığında, içimizdeki dağınıklıkla yüzleşmek zorundayız çünkü. Bütün o karmaşayla. Ama o dağınıklığa odaklandıkça, içindeki duzeni daha net görebiliriz. Aslında her şeyin yerli yerin-de olduğunu Dağınıklığı farklı bir şekilde düzenlemeyi ya da olduğu gibi bırakmayı isteyebiliriz. Bizler kusursuz değiliz çünkü yaşıyoruz.
Sayfa 168 - DomingoKitabı okudu
Geleceğe dair
Doğu felsefesinden ve dinlerinden fazlasıyla etkilenmiş biri olan Ingiliz felsefeci Alan Watts, bize geleceğin doğasında bilinmezliğin olduğunu hatırlatmıştı. "Eğer... garanti bir gelecek olmadan mutlu yaşayamıyorsak, ne kadar plan yaparsak yapalım kazaların da olacağı, sonunda ölumün olduğu sonlu bir dünyada yaşamaya uyum sağlayamamışız demektir." Yani, başka bir deyişle, mutlu olabilmek için geleceğin acılardan muaf olmasını talep ediyorsak, mutlu olamayız. Denize açılmak için denizin dümdüz olmasını talep etmekten hiçbir farkı yok bunun.
Sayfa 123 - DomingoKitabı okudu
Büyüme
Bizler zor zamanlarda büyürüz. Büyümek değişimdir. Her şey kolayken değişmeye ihtiyacımız olmaz. Hayattaki en acı anlar bizi genişletir. Acı gittiğinde, geride boşluk kalır. Hayatın kendisiyle doldurabileceğimiz bir boşluk.
Sayfa 76 - DomingoKitabı okudu
Umut ve mutluluk aynı değildir. Umutlu olmak için mutlu olmanız gerekmez. Daha çok geleceğin bilinmezliğini ve o geleceğin bugünden daha iyi olabilecek versiyonları olduğunu kabul etmeniz gerekir. Umut, en temelinde, olasılıkların kabuludur.
Ormanda ansızın yolumuzu yitirdiğimizde, bizi oradan çıkaracak bir yolun mutlaka olduğunu kabul etmektir.
Tek ihtiyacımız, bir plan yapmak ve biraz kararlılık.
geg
ak ço
Sayfa 53 - DomingoKitabı okudu
Umudu hissedebilmek için her şeyin yolunda olması gerekmiyor. Her şeyin değişeceğini hatırlamanız yeterli. Umut herkes için var.
Sayfa 19 - DomingoKitabı okudu