Ortalığı düzeltmek bana kalmadı, ama memleket ahvaliyle alakadar olmaktan bu kadar sersemce bir çekingenlikle kaçan bu adamlar artık bende nefret uyandırmaya başladı. Bilhassa," Hakkın var,var,ama bunları söylemenin sırası değil!" diye beni candan ikaz etmek istiyenlere müthiş sinirleniyorum, Fikirlerime itiraz etse, niyahet düşündüğünü söylüyordur ve fikirler bir dereceye kadar hürmete layıktır.
Fakat bana,"Doğru düşünüyorsun ama bunları söyleme!" diyen adam adeta namussuzluk tavsiye ediyor demektir ve bu sersemlet bunun farkında değil. Başkalarının malına,canına,karısına hürmet etmeyi bilen bu adamlar-tabi yalnız sözde- bunların hepsinden daha kuvvetli ve mühim olan fikirlere, kanaatlere hürmet etmeyi bilmiyorlar. Bunu lüzumsuz,manasız buluyorlar.