Yasaların varlığına inanacak ama soyluları yadsıyacak bir parti tüm ulusu ardına toplardı. Ne yazık, böyle bir parti doğmayacak, birimiz bile soyluları yadsımayı göze alamayız. Bu nedenle, tepemizde sallanıp duran bu keskin kılıçla sürdürüyoruz yaşamımızı. Bir yazar durumu şöyle betimlemişti: Uymakla yükümlü olduğumuz, gözle gördüğümüz için var olduğu kuşkusuz tek yasa soylulardır.
Ömrün, yitirdiğin o saniyeden uzun değildir, daha doğrusu, tüm ömrün o yitirdiğin saniyeyle eştir, sadece o kadardır. Bu demektir ki, bir yol tuttuğunda ne olursa olsun devam et; ancak böylece
kendini tehlikeye atmaz, kazanabilirsin. Belki sonunda düşmek de var; ama henüz yolun başında geri döner, koşarak merdivenleri inmeye kalkarsan, o anda yuvarlanır gidersin; olasılık falan dinlemez, kesinlikle yuvarlanırsın. Demem o ki, bu koridorlarda bir şey göremedinse başka katlara çık, yukarıda da bulamadınsa çekinme, daha üst katlara çıkan merdivenlere saldır.
Var olsa bile, sürekli olabilecek midir?
"Yasaların varlığına inanacak ama soyluları yadsıyacak bir parti tüm ulusu ardına toplardı. Ne yazık, böyle bir parti doğmayacak, birimiz bile soyluları yadsımayı göze alamayız.
Bu nedenle, tepemizde sallanıp duran bu keskin kılıçla sürdürüyoruz yaşamımızı."
Bizler eğilip bükülmüş bedenlerimizle yalnız kalıp etrafımıza baktığımızda ve kimseyi görmediğimizde, hatta havanın direncini bile hissetmediğimizde, içimizden belli anıları geçirir, onlara tutunuruz.
“Sen çıkmaktan vazgeçmezsen basamaklar bitmez, sen tırmandıkça ayaklarının altında yükselip dururlar.”
Soylular yasalardan muaf, işte bu nedenle yasalar sadece onların
denetimine bırakılmış.