Yerküreyi insan yaratmadı ve üzerinde yaşamak için doğal bir hakkı olsa
da, herhangi bir parçasını sonsuza dek kendi mülkü tayin etmeye hiç hakkı
yoktu; yerkürenin Yaratıcısı da ilk tapu senetlerinin dağıtılacağı bir tapu
dairesi açmadı.
Cennete ilk gidenler cennet yüzeyinde özel mülkiyet kurumunu oluştursalar
ve tıpkı bizim yerküre yüzeyini parsellememiz gibi, kendi aralannda
mutlak mülkiyet olarak parselleseler, cennette sonuç ne olurdu?
Fiziksel malların aksine paranın soyutluğu, ilkede sınırsız miktarda paraya
sahip olmamıza izin verir. Bu nedenle ekonomistler, ekonomi büyüklüğünü
yalnızca bir sayının temsil ettiği, sınırsız katlanarak büyüme olasılığına kolay-
ca inanırlar. Tüm mal ve hizmetlerin toplam miktarı bir sayıdır ve bir sayı-
nın artışının ne gibi bir sının olabilir? Soyutlama içinde kaybolup, büyümeyi
desteklemek için, doğanın ve kültürün sınırlarını göz ardı ediyoruz
Paranın satın alabileceklerinin görünürde sının olmadığından, bizim para
arzumuz da genellikle sınırsızdı
"Tüm kişisel çağrışımlardan boşaltıldığında para maymun iştah-
lıdır, herkesle her şey karşılığında değiş tokuş edilebilir,
Para dokunduğu şeyleri homojenleştirdiği gibi, kullanıcılarını da homojen-
leştirip kişiliksizleştirir: "
Yaşamın çeşitli gereksinimleri kolayca elde edilemediğinden, insanlar
birbirleriyle işlerinde örneğin demir, gümüş ve benzeri gibi, doğası ge-
reği yararlı ve yaşamın amaçlarına kolayca uyarlanabilen bir şey kulla-
nılması üzerinde anlaştılar. İlk başta bunların değeri basitçe boyutları
ve ağırlıklarıyla ölçülüyordu, ancak zaman içerisinde, tartıp değerini
işaretleme zahmetinden kurtulmak için, üzerlerine damga bastılar. 1
Her şey egoizmle tecrit edildiğinde tozdan başka bir şey kalmaz,
ve fırtına başladığında çamurdan başka bir şeye rastlanmaz.
Kıtlık varsayımı, ekonominin iki merkezi aksiyomundan biridir. (İkincisi,
insanların doğal olarak kendi rasyonel kişisel çıkarlarını azamiye çıkarmaya
çalıştıklarıdır.) Bunların ikisi de yanlıştır; ya da daha doğrusu ancak dar bir
alanda, kuyunun dibindeki kurbağaların, yani bizlerin gerçeğin tamamı sandı-
ğımız bir alanda doğrudur. Çoğunlukla olduğu gibi, nesnel gerçek sandığımız
şey aslında bizim durumumuzun "nesnel" dünyaya yansımasıdır. Kıtlığa öy-
lesine battık ki, gerçeğin doğasının bu olduğunu sanıyoruz. Oysa aslında bir
bolluk dünyasında yaşamaktayız. Bizim deneyimlediğimiz sürekli kıtlık bir
kurgudur: para sistemimizin, siyasetimizin ve algılarımızın kurgusudur.
Çünkü gerçekten de temelde bolluk dünyasında, inanılmaz miktarda yi-
yecek, enerji ve malzemenin israf edildiği bir dünyada yaşıyoruz. Dünyanın
yansı açlık çekerken öteki yansı, ilk yarıyı beslemeye yetecek kadarını israf
ediyor. Üçüncü Dünya'da ve bizim kendi gettolarımızda insanlar yiyecekten,
barınaktan ve öteki temel gereksinimlerden yoksun yaşıyor, bunları satın ala-
mıyorlar. Bu arada devasa kaynakları savaşlara, plastik çerçöpe ve insan mut-
luluğuna hizmet etmeyen başka sayısız ürüne akıtıyoruz. Yoksulluğun nede-
ninin üretim kapasitesi eksikliği olmadığı açıktır. Yardım etme isteksizliğine
de bağlı değildir: yoksulları doyurmaktan, doğayı eski durumuna getirmekten
ve başka anlamlı işler yapmaktan mutluluk duyacak pek çok insan var, ama
bunlardan para kazanılamayacağı için yapamıyorlar. Açıktır ki para armağan-
lan gereksinimlerle buluşturamıyor. Neden?