Barış Bıçakçı ‘nın
hikaye ne kadar karmaşık olursa olsun onu ustaca sadeleştiren kalemini,
kitap aralarına dağılmış şiirsel cümlelerini ve bunun bende yarattığı ilhamı da çok seviyorum.
Onu her okuduğumda bir şeyler karalamak geliyor içimden .
Herkes Herkesle Dostmuş Gibi ,kitabına kısaca değinecek olursam ,
Tuhaf bir döngüde ilerleyen,
bir Ankara yolculuğu gibi,
Kızılay,Cebeci,Kurtuluş ,
Ankara sokakları ...bir yerden alınıp bir yere bırakılma hissi...
Birbirine teğet geçen yaşamlar,
öznesi sürekli değişen hikayeler,
kimselere ilişmeyen roman kahramanları,
Bağımsızlığın bağlılıkla ustaca kurulmuş dengesi ,
Sade,derin ,gizemli bir o kadar olağan insanlık halleri ...
Kısaca hayatımız gibi.
Bunca hikayeyi dolayısıyla kahramanı kısacık bir kitaba sığdıran sağlam bir metin .
Kitabın bir güzelliği de diğer romanlarının kahramanları olan Ender,Çetin,Nazlı ve Cemil ‘i ilk romanında da görmekti.
Kitabın ilk sayfalarında hikayeyi hissedemeyip ,anlamlandıramasam da bir kaç sayfa sonra taşlar yerine oturdu ve sonrasında aktı gitti.İyi ki inatçılık edip vazgeçmemişim :)
Kesinlikle tavsiye ederim .
