- Olar, Uçitel olar. Bəs tarixi dahilər yaratmırmı?
+ Dahi kimə deyirsən?
- Cəmiyyətin istiqamətini dəyişən adamlara.
+ Onlar cəmiyyətin istiqamətini dəyişdirə bilməzlər. Cəmiyyət özü öz istiqamətini dəyişdirir.
- Bəs elə isə dahilər nə edir?
+ Bax məsələ də elə bundadı. Xəstə cəmiyyətin yaraları göynəyir, əzab-əziyyət verir və nəhayət, yetişir; bədəndə olan çiban kimi. O çibanların deşilmə mərhələsi gəlib çatır. Kim cəmiyyətin bu vəziyyətə düşməsini əvvəlcədən görürsə və neştəri götürüb hamıdan əvvəl yaranı kəsirsə, dahiyə çevrilir. Yenə deyirəm, əslində, cəmiyyət özü dəyişir, təzələnmək istəyir. Dahilər isə qabağa düşüb bu işi sürətləndirirlər. İndi, Mürsəl bala, tələsmək olmaz. Hər şeyin vaxtı-vədəsi var. Bundan başqa, yaşadığın cəmiyyətin qanunlarını gərək öyrənib özünü qorumağı da bacarasan.
Sayfa 95
/
can çekişen ruhumu sessizce çantana koy
o mağrur tarağınla, aynanla yan yana koy
madem ki, bu tâlihsiz kalbi duymadın gülüm
onu bir çıban kadar dertli saymadın gülüm
götür benden uzağa mahpus çağlayanları
saçına senin gibi ıtır bağlayanları
giderken, karanlığın sularına dalarım
o nârin ellerinde bunalır rüyalarım
/
Yıllar önce unuttuğu bir sebebi vardı aslında, bu ağrıya hafızasının dehlizlerine gömdüğü günahının neden olduğunu belli belirsiz hissediyordu; ama kırk yıldır hatırlamamak için elinden geleni yapıyordu, sızlayan içini kurcalamıyordu, kurcalarsa ruhundaki çıban patlayacak, zaten zor dayandığı dünya tümden irine batacak.
Sayfa 63 - Can YayınlarıKitabı yarım bıraktı
Fellini Koşması
Tavaf eder geceyi.
şehrin makyajlı yüzünde
çıban oğlu çıbandır mağaralar.
Sırtındaki çuval, yüreğinden artık
dostluğun ilmeğinden örülmüştür.
Paltosu yamalı, şapkası fötr, kumbarası delik.
Tavaf eder geceyi imkansız
modern çağlara mahkum
ikinci dünya harbi doğumlu bir robin hood.
Sayfa 88
Ben: Karlı dağların deli rüzgarı
Ben: Tozlu yolların demirbaşıyım
Ben: Suyu kurumuş sevgi pınarı..
Ben: Toprak bekçisi mezar taşıyım
Ben: Hep yıllar yılı kanayan çıban...
Ben: Fikir sürüsün yitiren çoban
Ben: Hayal peşinde çarıksız taban...
Ben: Gurbet ağzında bulgur aşıyım
Ben: Çürük bir gemi aşk denizinde..
Ben: Yağmur damlası dostun izinde
Ben: Yanıp kül oldum aşkın közünde...
Ben: Kara sevdanın dert yoldaşıyım.
Ben: Koyu düşmanım yersiz gülüşe..
Ben: Düşüvermişim bitmez bir düşe
Ben: Bıldır ağlarım bu yıl ölmüşe..
Ben: Bensiz duygunun ilk savaşıyım
Ben: Gönlü aklına uymayan deli..
Ben: Az düşünceden doymayan deli
Ben: Beni ben diye saymayan delin.
Bırakın ben benden uzaklaşayım.
Abdurrahim Karakoç
O ahlaki bir yara, bir çıban başı. Narsizm hastalığıyla kendini yiyip bitirdi.
Sayfa 13 - Nisan YayınlarıKitabı okudu
