Uzun yıllardır bir kitabı okurken bu kadar çok uyuyakalmamıştım. Bu durum kitaptan değil benden kaynaklanıyor. Hiç yanlış anlaşılmasın; kitap muazzam. Ben yorgunum.
Bu senenin başından bu yana sanırım kişisel tarihimin okunan en iyi kitapları üst üste geldi. Bir son duygusu, Sinekkuşu ve Dersler; bir hayatı açık seçik önüme koyup, işte böyle
Bu kitabı havaların yavaş yavaş ısınmaya başladığı ve içimde anlamsız bir neşe taşıdığım günlerde okudum. Sanki beklediğim bir şey ben köşeyi döndüğüm an gerçekleşerek beni şaşırtacakmış gibi. Kendinizi sürpriz bir doğumgünü partisine hazırlamak gibi. Anlatabildim mi? Kimseden ses çıkmıyor ama fısıltılar duyuyorum.
En sonda söyleyeceğim şeyi
Bu hissi taşımak yerine bulduğu ilk boş yere bırakabilirdi.
Bıraktığında öyle hafifleyecekti ki; kendi varlığından kalan boşluğa tahammül edemeyecekti.