"Büyük acılar, büyük insanların olgunlaşma ve gelişme duraklarıdır."
Sayfa 32Kitabı okuyor
Başlarda kitaba hemen ısınamadım. Ama sonra farklı yıllarda ve mekanlarda yaşamış iki mücadeleci kadının öyküsü beni cezbetti, içine çekti.
Cevriye Banu Çankırı’nın bir köyünde, köye sığmayan ufku ve çoşup şiir olarak dökülen duygularıyla, babasından kalan görevleri yürütme ve konağın idaresini devam ettirme sorumluluğuyla evlenmemiş, aklı başında, kavrayışı yüksek, bir divanı olan bir kadın. Ruhu başka alanlar ararken o konağın ocakbaşında şeyhleri, şairler ağırlıyor, kendisi de şiir atışmalarına katılıyor.
Diğer kadın ise İstanbul’da doğup büyüyen, üniversite okuyup hangi mesleği seçeceğini düşünürken babasının kızlarını yeni dönemin yanlışlıklarından koruyamama kaygısıyla kendini Erzincan’ın köylerinde bulan Nimet Gecekuşu. Köy hayatına uyum sağlayıp, kendini oraya ait görmeyi reddediyor ve sahip olduğu kısıtlı imkanlarla fark yaratmaya çalışıyor. Hayali hep İstanbul’a dönmek, önemli işler yapmak ve bu hayal onu ayakta tutuyor.
Ve bu iki kadının hayatları bir noktada kesişiyor.
Kitabı okumanızı tavsiye ederim. Kitapta kimi zaman savaştan, kimi zaman dönemin halkının hayatından kimi zaman da tarihi olaylardan izler bulacaksınız...
Cihan Aktaş
kimseyi suçlamanın bir yararı yok; daha derinden ve gerçekten başlayacağım yaşamaya deyip de bir türlü başlamadıysam tek suçlusu benim bunun.
otuz altıKitabı okudu
uykudaki bütün çocuklar masum ve güzel. ve bütün anneler o saatlerde çocuklarını daha çok sevdiklerini hissederek bazı pişmanlıkları yaşarlar.
yirmi birKitabı okudu
... aşkın kendi kanunları vardır, aşk varsa, sahiciyse kurallarını kendi koyar.
Sayfa 18
Karşılığı var sayılan aşklar bile tek kişilikti aslında.
Sayfa 17