Behçet Necatigil, "Edebiyat Matinesi" adlı ünlü şiirinde anlaşılamayan sanatçının katmerli sıkıntısını anlatır. Bir edebiyat matinesi. Şairler sırayla şiirlerini okuyorlar. Ama “Bir kız koltuğunda kaykılmış çiklet çiğnemekte, bir oğlan dalgada, uyuklamakta”. Anlaşılamamıştır şair. Yetmezmiş gibi buna bir de kalbini dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara açmış olmanın sıkıntısı eklenir. Asıl bunun acısı hiçbir şeye benzememektedir:
Hiç yeri miydi açmak kalbi
Bu çiğ ışık altında?
Sayfa 29
inanmak gelmiyor insanın içinden
gelmiyor dile düşünceler, sızlıyor en içten
yankılanır gibi her siren sesi,
en közlüsünden, yakar tüm bedenimi kor gibi
derdim sitem değil, haykırış değil
gökyüzümüz kirleniyor gibi günden güne,
bulutları katlayıp cebimize koyar gibi,
unutmamalıyız o öksüz mendil satan kızı,
yere savrulan o
Bazı soru(n)lar, ,insanda, saça yapışmış çiklet duygusu uyandırır. Asla çıkmaz. Hem de yıllarca. Ezelden ebede. Belki de doğuştan itibaren.
Sayfa 54Kitabı okudu
Leningrad 1988
“Avrupa Oteli” yakınlarında
Delikanlı bir Puşkin
Bakışları bulutlanmamış daha
Alnında gölgesi yok kederin
Beyaz yaşmaklı bir kocakarı
Oturmuş üstünde bir bankın
Yarım metrelik topuklar üstünde
Sayfa 133Kitabı okudu
Öyle Bir Hikaye
“O koymuş olacaktı çiviyi. Yarım sinema bileti, yarım stadyum bileti, diş fırçası, İngiliz anahtarı, bozuk yale kilidi, ispermeçet mumu, çiklet, kurtlu kiraz, sabun, karpuz kavun çekirdeği, soğan sarmısak koyan piç kurusu çiviyi ne bok yemeye kor. Kocaman temel enserisi.”
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Eğer yaz mevsiminin bir tadı olsaydı, bu kesinlikle pembe çiklet tadında olurdu.
Sayfa 51Kitabı okudu
