Bazen de yatakta sebepsiz bir yangın korkusu sarardı içimi. Bu ev yanıp kül olursa, diye düşününce uyumam mümkün olmazdı.
Bu samimi dürüstlük, gerçekten iyi olan bütün insanların düştüğü ve hiçbirinin tümüyle kurtulamadığı tek bağışlanmaz hataydı.
İnsanın etkisini böylesine kullanıp uygulamasında müthiş sarmalayıcı bir yön vardı. Başka hiçbir uğraş boy ölçüşemezdi bununla. Kişinin kendi ruhunu apayrı, güzel bir forma aktarıp bir süre orada tutması, düşüncelerinin yankı bulması, buna gençliğin ve heyecanın müziğinin eklenmesi ve kendi huyunu, tutumunu, kaypak bir sıvı, gizemli bir kokuymuşçasına, başka birine iletmesi. Gerçek bir kıvanç vardı bunda... Belki de bizimki kadar sınırlı ve çiğ bir çağda, zevkleri kabaca şehvetli, amaçları kabaca bayağı olan bir çağda elimize kalan en doyurucu kıvanç...
Reader Follow Recommendations
Var olan her ku- sursuz şeyin ardında acılar gizliydi. En sıradan çiçeğin açması için dünyanın çile çekmesi gerekiyordu sanki...
"Yeni edindiğim dostlara ilişkin bilinecek ne varsa bilmek isterim oldum olası, eski dostlarım konusunda hiçbir şey bilmemek..."