"Okudum, bitti." diye tasvir edilecek kitaplardan değildir, Sırça Köşk. Ara ara açar okurum. Hayatın tam merkezinden fırlayan hikayeler günümüzü de aydınlatır. Bazı hikayeler içinde kaybolunulur, bazıları da çok basittir. Hikayeler bir mum ışığı tadında sarar ruhunuzu.
Tasvirler çok kuvvetlidir. "Sirince"ye gitmediyseniz eğer okuyup sonra gitmenizi tavsiye ederim. Kavaklar altındaki tahta zeminli kahvehane, hikayeyi okuyunca zihninizde yer edinecek; gidip görünce aklınızdaki ile gördüğünüz yer arasında hiçbir fark bulamayacaksınız.
Özellikle, kahvehanenin güney batısındaki tepeden kahvehaneyi seyrederseniz; bu seyir "Çirkince" hikayesinin kendisi haline dönüşecek.
Asıl hikayemiz ise "Sırça Köşk"tür. Okuduğunuzda çok acımasız bir eleştiri olduğunu anlıyorsunuz. O dönemleri yaşamadığımız için ne kadar haklıdır, ne kadar haksız ayrımına varamiyoruz, "varamiyorum açıkçası."
Ama demokrasinin icindeki zaafları bulup kullanan kurnazlarin hiçbir zaman yok olmayacağını; insanin, insandan sağladığı çıkarları sürdüreceğini, bir noktada insanın canına tak edince bu kurnazliklari def edeceğini ve bu kısır döngünün insanlık tarihi boyunca devam edeceğini anlamak mümkün oluyor.
Keyifli okumalar.
