Dikkat, kalbiniz çok acıyabilir! Hatta çıt sesi gelebilir. Zira kitabın belli bir bölümünden sonra kalbim o kadar acıdı ki, acaba devam etmesem mi dedim.
Canım Zezem benim, seni ne çok kırdılar, ne çok dövdüler seni acımasızca, zalimce. Belki hayat tam da sevmeye başladığın yerden kırdı seni.. Ayırdı dostundan.. Portuga'ndan.. Sonra şeker portakalından geldi veda çiçeğin. Ah be Zeze biliyorum, sen büyüsende içindeki o yaralı çocuk hep acıtacak canını, kanatacak bir yerlerinden. Sen dimdik dururken hayata karşı, yaşanmışlıklar içten içe kemirecek seni. Ama üzülme, seni büyüten de bu olacak. Umarım ileriki yaşlarında çok mutlu olmuşsundur. O güzel kalbinden öpüyorum seni, küçük Zezem..
