Ah! Ne mutlu kalbi yumuşayanlara
Ve sonunda bağışlananlara!
İnsan başka türlü nasıl yolunu bulabilir
Ve ruhunu günahtan arındırabilir?
Efendimiz nasıl girebilir ruha
Kırık kalplerin çatlaklarından başka?
Ve şunu da bilirim,
Ve herkes bilsin isterim,
İnsan eliyle yapılan her bir hapishane
Utanç tuğlalarıyla örülmüştür,
İnsanın insana yaptığını İsa görmesin diye
Demir parmaklıklarla sarılmıştır.
Parmaklıklar bulandırır zarif mehtabı
Ve karartır bereketli güneşi:
Ve nihayet saklar o cehennemi,
Çünkü orada yapılan şeyleri
Görmemeli ne Tanrı’nın Oğlu,
Ne de insanoğlu!
Hemingway’den okuduğum ilk kitap olması sebebiyle tarzı hakkında uzun uzun yorum yapamayacağım. Zaten dünya edebiyatındaki konumu da değiştirilemez bir yerde, alanının en iyilerinden. Ama kendisini av tüfeğiyle vurmuş bir adamdan ne beklenebilirse onlar var kitapta. Şunu net bir şekilde söyleyebilirim ki şavaş çok kötüdür demeden savaşın ne kadar