Çağdaş Türk öykücüğü deyince gözüm kapalı sığınacağım bir yazar Kerem Işık . Benim için büyük dokunulmazlığı var öykülerinin her biri çok anlamlı dönüp dönüp okuyacağım kendimi bulduğum eşsiz bir arkadaş.. çok uzun zamandır bu kitabın üzerinde çalıştığını biliyordum ve heyecanla bekliyordum. Hiç hayal kırıklığına uğratmadı. Kitap genelinde iki bölüme ayrılmış sınırın ötesinde ve sınırın gerisinde her biri birbirine bağlı öykülerden oluşuyor.. Birinci kısım Ergöne köyünde başlıyor ve bağlı öykülerle devam ediyor işte buraya kalbimi bıraktım. Fantastik evrenin güzelliği dilin naifliği ile beraber karakterlerin ve duyguların gerçekliği tam bir 
Kerem Işık kalemi.. kitabı isimsiz olarak okusam bunu Kerem bey yazmış derdim. Tokat gibi öyküler muhteşem bir hayal gücü okurken sanki farklı bir evrendesiniz fakat bir o kadar da gerçeğin içindeymişsiniz gibi hissettiriyor. Civan karakteri üzerinden dedesinin babasının ailesinin ve köy halkının hikayesi. Sınırın gerisinde öyküleri ise fantastik evrenden ziyade gerçek dünyayada yürüyorsunuz ve öyküdeki karakterler sizin etrafınızdaki insanlar gibi hissettiriyor. Vicdan ve akıl muhakemesi yapmaktan kendimi alamadım kısacık ama düşündürücü öyküler. Çok çok lezzetliydi bir sonraki kitabı heyecanla bekliyorum emeğine sağlık Kerem Işık iyi ki sizinle aynı dönemden geçtim.
“Kapalıçarşı”da Son Akşam Yemeği
#kitapyorumu
Herkese selamlar dostlar! 2024’ün ikinci kitabını yorumlaya geldim.
Ben Mustafa Kutlu’nun dilini genel olarak çok seviyorum. Akıcı ve sade olmasının yanı sıra yüreklere dokunan çok güzel hayatlar aktarıyor bize. Her kitabının sonunda çok üzüldüğümü hatırlıyorum. Bu kitabı da bittiğinde “Aaa nasıl ya, of!” dedim.
Kitap bir fotoğrafçı, bir doktor, bir ressam denecek kadar yetenekli bir genç, kimsesiz büyüyen bir çocuktan oluşuyor. Sıtkı, Civan, Doktor Atalay ve Sarhoş Mustafa…
Hepsinin hayatlarını anlattıktan sonra kaderin onları nasıl birleştirdiğini de bize aktarıyor. Hepsi ayrı dünyaların insanı ama tek bir ortak noktada buluşuyorlar: iyilik.
Onlara acımasız davranmıştı hayat ama onlar ellerinden geldiğince herkese iyi davranmaya çalışıyorlardı. Hatta bazen “Bu kadar iyi insanlar hala var mı ya?” diye iç geçireceksiniz. Keşke olsalar.. Ama maalesef günümüzde iyi insanların sayısı hayli az. Her neyse
Hacı Kadir’in kahvesinde toplandılar ve sonra olanlar oldu.. Hacı Kadir sanki o dört arkadaş, dört dost için bu kahveyi açmış gibiydi.
Sonu hele sonu… Ah Lütfen okuyun, okutun!
İyi insanlarla karşılaşmanız dileğiyle.. 
İyiler Ölmez 
Mustafa Kutlu
