“Benim ben, Figen Negatif?” Çirkin olduğu kadar sağlıklı da. Hemen bir kafes bulmam lazım!
Savaşta bile böyle korkmamıştım. Köpekbalığıyla deplasmanda karşılaştığınızı düşünün: “Evimde ne arıyorsun kadın?!”
Alev almış bir cadı gibi çığlık atıyor: “Civan diye biri sizi arıyor Ruhi Bey.”
Verem mikrobunun büyütülmüş haline benziyor. Gözleri; ekşimiş yoğurttaki çürük böğürtlenler. O kadar meymenetsiz ki, ona sopayla dahi dokunmak istemem: “İyi de sen kimsin?”
Zilli beşaret “Aşk olsun Ruhi Bey” diyor ve suratındaki, Türkiye’nin en büyük et benine dokunuyor: “Onbeş senedir yanınızda çalışıyorum. İzindeydim ya, döndüm. Haydi, telefondakini bekletmeyin…” Dırdırıyla bir erkeği kısırlaştırabilir.
Garına ve akşamına varmamış bir trenle
Yolcusun
Özlemin, kimliğin ve arka cebinde terlemiş biletinle
Sen iki ömrü törpülerken sevgilim
Ve sürdürürken o civan ısrarı kederinle
Tut ki nice trenler kalkacak dünyanın her yerinde
Sonra da biz kalkacağız/topla kendini
Uçurumun kenarındayım Hızır
Ulu dilber kalesinin burcunda
Muhteşem belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Dikildim parmaklarımın ucunda
Bir gamzelik rüzgâr yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenarındayım Hızır
Civan hazır
Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
İster pir olsun ister civan, ister etken olsun ister edilgen, herkesin dünyalık heves ve emelleri vardır. Bu emel, eli ayağı olan kişinin hareket etme arzusu kadar tabiidir. Beden yaşlansa dahi nefs ve gönül yaşlanmaz ve daima bir hedefe yönelik yaşar. Yani iki büklüm olmuş yayın kirişinde her daim bir amaç oku, kurulu kemanda her vakit bir arzu temreni bulunur. Mesele bu okun meşru hedefe nişan alıp almadığı, meşru ise ise hedefi vurup vurmadığıdır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Anne-baban sağ mı? diye soruyorum Civan'a
Maalesef.
Bu evet mi demek?
Maalesef.
Hayır demeye çalışıyordu. Yalnızca kıt zekalı insanlarda görülen türde bir masumiyeti vardı Civan'ın. Kibir, nankörlük ya da küçümsemeden etkilenmeyen, leke tutmayan bir kalp taşıyordu.
Sayfa 45Kitabı okudu