Duyuların beş tane olduğunu söylerken aslında büyük bir indirgeme yapıyoruz. Başka canlı türlerinin farklı duyuları var, örneğin balıklar yanal çizgi adı verilen sistem sayesinde akıntıdaki en ufak değişimleri tespit ederek av veya avcıların varlığından haberdar olabiliyor. Yılanlar çukur organları sayesinde ısı radyasyonunu tespit edebiliyor, bazı kuş türleri dünyanın manyetik alanını algılayabiliyor. İnsanlarda da vücudumuzun uzumsal konumunu ve uzuvlarımızın birbirine göre nerede olduğunu anlamamıza yarayan özduyumu altıncı duyu olarak tasnif edenler olsa da bu duyu bana aslında dokunma duyusunun bilinçli olmayan bir biçimi gibi geliyor.
Tanımlarını nasıl yaparsanız yapın, Aristoteles'in iki bin yıl önce yaptığı ve bizim benimsemeye devam ettiğimiz beş duyu görüşü hatalı.
Sayfa 203 - Metis BilimKitabı okudu
Bir defter sayfasının ortasına bir çizgi çekmiş, çizginin sol tarafına kazandıklarımı, sağ tarafına ise kaybettiklerimi yazmıştım. Kaybettiğim şeyler, üzerine basıp un ufak ettiklerim, özellikle gözden çıkardıklarım, feda ettiklerim, aldattıklarım... Yaza yaza bitirememiştim.
Sayfa 12
Önce şiirden anlamı kaldırdılar, sonra müzikte melodiyi öldürdüler. Ya resim? Çizgi çizmesini bilmeyenler hemen meşhur oluyorlar. Sanatı öldürdüler!
"Umarım hikayenizi dinleyerek kaybettiğim zamana değer."
Sayfa 18Kitabı okudu
"Kendimi...bir kukla ustasının elinde gibi hissediyorum.."
Sayfa 18Kitabı okudu
İKİMİZ DE öykü-anlatıcısıyız. Sırtüstü uzanmış gece göğüne bakıyoruz. Öykülerin başladığı yerdir burası: Geceleyin dogmaları aşırıp bazen inanç olarak geri veren bu yıldız bolluğunun desteğiyle başlar öyküler. Yıldız kümelerini ilk keşfedip onlara ad verenler öykücülerdi. Bir avuç yıldız arasına düşsel bir çizgi çekince, kimlik ve birer imge kazanıyordu yıldızlar. Çizgiye işlenmiş yıldızlar bir anlatıya işlenmiş olaylar gibiydi. Yıldızların küme oluşturduğunu düşlemek kuşkusuz ne yıldızları ne de onları çeviren kara boşluğu değiştirdi. Değiştirdiği şey insanların geceleyin göğü okuma biçimiydi
