cy
@cnsyzl
Psikoloji
Istanbul
31 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
cy tekrar paylaştı.
Ne kadar çok okursak, ne kadar çok konuşursak, ne kadar çok iletişirsek o kadar iyi olacakmış gibi geliyor insanlara. Ama iletişim başlı başına bir amaç değil, iletişim olsa olsa, ötekinde kendini, kendinde ötekini görebilmek. Ötekinin aracılığıyla, ötekinin yardımıyla bir anlamda kendi kendini anlamak, kendi kendini kurmak. Bu da okunanın, dinlenenin yalnız kaydedilmesini değil, birçok başka dizgeyle karşılaştırılmasını da gerektirecektir. Oysa bir şeyleri görmek ya da işitmekle yetinmek, gelip geçici bir şey olarak, yani başımıza, üstümüze yağan bir geçmiş yağmur olarak düşünülüyor birçok durumda, evet, gürültüsü de yüksek, sonra geçip gidiyor. Ha ben bunu görmüştüm oluyor, ha ben bunu işitmiştim oluyor, ben bunu okumuştum, ha evet bir yerlerde böyle bir şeyden söz edildiğini biliyorum. Evet, haberdarım, ama söz edildiğinden haberdar olmak, söz edildiğini bilmek bir şey demektir ama söz edilmiş de ne olmuş? O sözün edilmesi sana ne getiriyor, sana neler gösteriyor, sana neler gördürüyor?
Sayfa 57 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
cy tekrar paylaştı.
Durmadan okumaktan söz ediliyor. Evet, ben de bir ömür boyu bunu yaptım, (gülerek) durmadan okudum, okudum ama, şimdi düşünüyorum, durmadan okumak, yani birtakım kitapları okumuş olarak rafa kaldırmak, bir yerlere yerleştirmek, şunları okudum demek mi amaç? Olmasa gerek. Bütün bunlar bize bir şeyler düşündürecek, bir şeyler gösterecek, bir şeyler anlatacak, kendi kendimizi belki daha iyi anlayacağız, hem kendimizi belki daha iyi tanıyabileceğiz, kendi kendimizi derken ille kendimizden söz etmek de istemiyorum, kendimizi, dünyamızı, dünyayı, insanları, oyunları, ilişkileri başkalarının aracılığıyla ya da başkalarının yardımıyla tanımlamak çok önemli; tabii bunun için de buna dikkatimizi çevirmemiz gerekiyor. Yetkin davranmamız gerekiyor okumamızda, bakmamızda, dinlememizde.
Sayfa 58 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
hakikaten, gerçek anlamda yaşamak için ölümlülüğümüzle dürüstçe yüzleşmeli ve ölümün gölgesi altında anlamlı hayatlar yaşama sorumluluğunu üstlenmeli, ölüm gerçeğini yadsıyarak bireysel kaygıdan ve bireysel sorumluluktan kaçmaya çalışmamalıyız, diyordu.
(...)
Heidegger için ölümün gölgesinde yaşamak sadece cesaret değildir; aynı zamanda gerçekten yaşamanın tek otantik yoludur, çünkü sıramız her an gelebilir.
Çok sevdiğiniz biriyle yaşadığınız bir ilişki sona erdi ve bundan derin üzüntü duyuyor, mümkünse hemen geri
dönmek ve ilişkinize kaldığınız yerden devam etmek
istiyorsunuz diyelim. Ancak gurur yaptığınızdan ötürü
bu isteklerinizi bastırmak, kendinizi engellemek
zorunda olduğunuzu varsayalım. Ne yaparsınız? Ya her
şeyi bir kenara bırakıp ilişkiye yeniden başlamak için
elinizden geleni yapmanız gerekir (tutumu/davranışı
değiştirmek) veyahut da zaten aslında en doğru olanın
bu ilişkinin bitmesi olduğunu düşünmeniz gerekir
(düşünceyi değiştirmek) ki davranışınız ve düşünceniz
birbiriyle tutarlı hale gelsin.
(...)
Yaptığımız aptallıkları gururumuza
yedirebilmek için değil ama kötü ve istemediğimiz
kayıpları, ayrılıkları kısa sürede atlatabilmek için bu akıl
yürütme biçimine de ihtiyacımız var. Yoksa kötü
olayları nasıl geride bırakabilirdik?
Sinirbilim araştırmaları insanları eyleme geçmeye itecek “yap
sinyalinin” ancak ani bir ödül karşılığında tetiklendiğini
gösteriyor. Ucunda kazanç olan eylemlere geçmede bir
problemimiz yok, ancak beynimiz “kayıptan kaçınmak”
için eyleme geçmek konusunda pek isteksizdir
Size sunulan alternatiflerden birini seçtiğiniz
anda, onu diğerlerinden daha değerli görmeye
başlarsınız.65 Sebepleri sorulursa elbette birkaç
açıklama uyduracaksınızdır ki bu açıklama uydurma
işine de “rasyonalizasyon” denir
Bilişsel çelişki kuramına göre insan bilgi, inanç, tutum
ve davranışları arasındaki uyumsuzluktan “acı çektiği”
için, bunu azaltmaya çalışacak bazı girişimlerde
bulunur. Davranışları ve inançları değiştirmek zor
olduğu için, değişime en çok uğrayan şey bilgi veya
bilgiden çıkarılacak anlam ya da bilginin değerine
yönelik inancımız olacaktır
Korkuyu kabaca bize zarar verebilecek bir nesne, olay
ya da durumdan kaçınmak olarak tanımlarsak, risk
kavramıyla ilişkili olduğunu görürüz. Risk, arzu
edilmeyen bir olayın gerçekleşme olasılığı ve
gerçekleşirse açığa çıkacak zararın bir bileşimidir. Bu
söylediğimi biraz daha açıklayayım: Bir olayın
gerçekleşme olasılığını ne kadar yüksek görüyorsak, o
olaydan o kadar korkarız veya tersi: Bir olayın
gerçekleşmesinden ne kadar korkuyorsak onun olma
ihtimalini o kadar yüksek buluruz
Toplumdaki az sayıdaki aykırı sesler, çoğunluğun
düşünme özgürlüklerini sağladığı için önemlidir. Bir kişi
bile aykırı ses çıkaramadığında, elinizde uyum
gösteren, kendini gerçekleştiremeyen, özgüvenini
ancak topluma uymakla tamir edebilen, daha da
önemlisi gerçekleri haykıramayan ve hatta hafızası
değişen bir topluluk kalıyor. Sanatın, bilimin, teknolojinin, çağdaşlığın özgür ülkelerde yeşerip
serpilmesinin esas nedeni belki de budur
