Ayfer Tunç'un kitaplarını hep merak ederim. Aziz Bey ile tanışırken Ayfer Tunç'un kalemiyle de tanışmış oldum, çok da memnun oldum.
Aziz Bey, her yönüyle insan. Doğrusuyla, yanışıyla, hüznüyle, kibriyle, inadıyla, aşkıyla, zulmüyle, merhametiyle... Her yönüyle insan. Hatalar yapıyor, dersler alıyor; hatalar yapıyor, ders almıyor. Babasının huylarını sevmiyor, babasına benziyor. Aşkına karşılık bulmadığı için perişan oluyor, bir başkasını perişan ediyor...
Sahi, etrafımızdaki çoğu erkek de böyle değil mi? Babasının annesine yaptıklarına kızıp sonunda babalarına dönüşmüyorlar mı? Her gün iyisiyle kötüsüyle dışarıdaki yaşama karışıp evdeki silik, soluk eşlerini unutmuyorlar mı? Peki ya kadınlar? Birer Maryam mı yoksa Vuslat mı?
Kitaptaki leitmotifleri ve karakter betimlemelerini çok beğendim. Hayatın içinden, hayatun gerçeklerini yüzümüze çarparcasına yazılmış bir eser.