"Ne güzeldi çocukluğumuz,
kaybetmek diye yoktu bir korkumuz."
- Emre KAYAALP
"Kaldı işte; Çayımız bardakta, çocukluğumuz sokaklarda, Mutluluğumuz kursağımızda, Sevdiklerimiz uzaklarda, gülüşlerimiz fotograflarda….
Hiç ölmeyecek miş gibi yaşıyoruz
Oysa öylemi hayat her gün tüketiyor bizi yavaş yavaş, doğuyoruz önce bebekliğimizi alıyor elimizden yavaş yavaş sonra çocukluğumuz gidiyor elimizden hiç farkında olmadan sonra gençliğimizi alıyor elimizden fark ettirmeden böyüdüğümüzü hissediyoruz ozaman, çünkü büyük ve çetin bir savaşın ortasında olduğumuzu fark ediyoruz, hayat kavgası dedikleri oysa biz daha çocukluğumuzu yaşayamamıştık doyasıya gençliğimizi hiç yaşayamadık zaten gençken başlıyor hayat kavgası babalarımız ya bizi bir ustanın yanına veriyor meslek sahibi olmak için ya okutuyor kimimizin gençliği bir tamirhane köşesinde solup gidiyor yada okul sıralarında orta okul lise üniversite derken gençliğimiz de kaybolup gidiyor hep bir yanımız eksik kalıyor eksik yaşıyoruz hayatı sonra kayıplar başlıyor. Hayat sevdiklerimizi alıyor hiç fark ettirmeden babamızı, annemizi alıyor elimizden ne garipmiş ölüm bir daha güremeyeceğiz sevdiklerimizi bundan daha büyük bir acı varmı. Sonra sıra bize geliyor İşte öyle kötü ve büyük bir canavarmış meğerse hayat ama bir çoğumuz farkında değiliz. Bunun habire para hırsı düşmanlık dedikodu birbirini çekememezlik Vs hayat uçup gidiyor farkında mısınız?
Kaldı işte.
Çayımız bardakta,
Çocukluğumuz sokaklarda,
Mutluluğumuz kursağımızda,
Sevdiklerimiz uzaklarda...
Bir Nazım Hikmet geçti dünyadan...Saygıyla...
.
"Kaldı işte; Çayımız bardakta..
Çocukluğumuz sokaklarda..
Mutluluğumuz kursağımızda..
Sevdiklerimiz uzaklarda..
Gülüşlerimiz fotoğraflarda...''
Nazım Hikmet RAN
Çocukluğumuzun yarım kalan boşlukları doldurulmuyor bir türlü. Adeta çocukluğumuz öç alıyor bizden. Elimiz, bastonlu yaşa gelse bile, arayacağız onu.
Sayfa 58Kitabı okudu
(Farkında mısın
yalnız gözlerimiz değişmiyor,
ve kalıyor hatıralaşmadan orda
iyi ve kötü çocukluğumuz.)
Sayfa 478 - Yapı Kredi Yayınları, 7. BaskıKitabı okudu
(Farkında mısın
yalnız gözlerimiz değişmiyor,
ve kalıyor hatıralaşmadan orda
iyi ve kötü çocukluğumuz.)
Sayfa 478Kitabı okudu
