Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa
Sayfa 29Kitabı okudu
Çocuksun Sen
Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa
Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa
Sayfa 35Kitabı okudu
XVI. — Bir çocuk, ağızı dar, için fındık ve incir
dolu olan bir kaba elini sokar, avuncunu mümkün
olduğu kadar doldurur ve bu kadar dolu olunca elini
dışanya çıkaramıyarak ağlamağa başlar. — Yavrum
onun yarısını bırak! Elini yine oldukça dolu dışanya
çıkarabilirsin... Sen işte bu çocuksun. Çok şey
istiyorsun ve bunlan elde edemiyorsun. Daha az iste
o zaman istediğini elde edeceksin.
Sayfa 103Kitabı okudu
— Bu acı, zaman ile geçer mi acaba enişte?
— Her yara gibi o da kapanır kızım... Bahusus sen hemen hemen çocuksun... Önünde bütün bir hayat var bu yaranın izi bile kalmaz.
Bu teselli sözleri onu bilakis daha ziyade meyus etti:
— Ne fena bir şey söylediniz enişte...
— Niçin?
— Çünkü ben, bu yarayı çok seviyorum.
Sayfa 204Kitabı okudu
Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse