Kitapta en beğendiğim ..
İkinci Tanrının da dediği gibi
Yok olmak nafile.
Ben en zorlu Yolu seçerdim;
Mevsimleri takip edip yılların görkemini desteklemek,
Tohum ekip topraktan filiz verdiğini seyretmek,
Saklandığı yerden çiçeği çağırıp Kendi hayatını kurması için ona güç vermek, sonra fırtına sık ormanda kahkahalar atarken onu dalından ,
koparmak,
Gizli karanlıktan köklerini topraktan koparmada insanı yetiştirmek,
Yaşam susuzluğu verip ölümü ona saki yapmak,
Onu acıyla mumlayanan , arzuyla yücelen, özlemle çoğalan be ilk sarılışla birlikte solup giden sevgiyle donatmak,
Gecelerini daha yüce Günlerin rüyalarıyla kuşatmak, günlerini mutlu gecelerin düşleriyle demlemek, günleriyle gecelerini bütün durağanlarıyla birbirine benzemek,
Hayalini dağdaki kartal, düşüncesini denizdeki fırtına yapmak, ama aynı zamanda sebatta yavaş eller ve düşünüp taşınmada ağır ayaklar vermek, Karşımızda şarkısını söyleyebileceği bir sevinç ve bize anlatacağı bir keder verdikten sonra toprak açlıkla yemek için haykırırken onu yere sermek,
Ruhunu yarınlarınızın tadına bakabileceği göklere yükseltmek, dününü unutmasın diye bedenini çamurda çürümeye bırakmak isterdim.
İnsana zamanın sonuna kadar böyle hükmetmeli,
Annesinin çığlığıyla başlayan, çocuklarının ağıtıyla son bulan nefesini böyle kontrol etmeliyiz.
Sayfa 13 - Martı Yayın GrubuKitabı okudu
Ekinoks
yazı orda geçirdik kışa gerek kalmadı
safça acemice şarkılar söylendi oyunlar oynandı
sözde sevinçler haline getirildi yıllanmış hüzünler
aşklar unutuldu ve bazılarına yeniden başlandı
“insan yaşlandıkça kurtulur demiş birisi
korkudan belki yılgınlıktan ve başka bir şeylerden
oysa yaşlandıkça bulunur mavinin en iyisi
akasya çürür tren hızlanır
Sayfa 460Kitabı okudu
Köşebaşında adımların değil bakışların bile uğramadığı bir virane gibiyim. Güven duvarları yıkılmış, umut tavanı çökmüş, karamsarlık sarmaşıkları sarmış dört yanımı. İçime hüznün tahta kuruları dadanmış, yıkık penceremden içeri süzülen akşam güneşi batmış...
Zaman taarruz emrini vermişken gönlüme, mağlubiyetini ilan etmiş bi' çareliğim. Gitmekle kalmak arasında dokuduğum ilmekler söküldü birer birer ömür hırkamdan. Hiç bu kadar korkak ve hiç bu kadar cesur olduğum günler düşmüyor hatrıma. Lakin ben yola düşüyor, varmak için gidiyorum. Beni benden alan; eksilmeden çoğalan, gecemi gün eden kâdim bir gizin ardına... Yanan gönlümü saklayan ellerim tutuştu ve savruldu küllerim âh edişimle.
Bâtında gizli olan zahirde aşikâr olmaz sandım.
Ben en çok bana kandım,bir hayale aldandım.
Gurbete yaban eller dedim, sızlayan gönlümü bilmedim.
Yağmurları bulutlardan bekledim, göz yaşımı dindiremedim.
-turna
Ekinoks
yazı orda geçirdik kışa gerek kalmadı
safça acemice şarkılar söylendi oyunlar oynandı
sözde sevinçler haline getirildi yıllanmış hüzünler
aşklar unutuldu ve bazılarına yeniden başlandı
“insan yaşlandıkça kurtulur demiş birisi
korkudan belki yılgınlıktan ve başka bir şeylerden
oysa yaşlandıkça bulunur mavinin en iyisi
akasya çürür tren hızlanır
Ekinoks
yazı orda geçirdik kışa gerek kalmadı
safça acemice şarkılar söylendi oyunlar oynandı
sözde sevinç haline getirildi yıllanmış hüzünler
aşklar unutuldu ve bazılarına yeniden başlandı
“insan yaşlandıkça kurtulur” demiş birisi
korkudan belki yılgınlıktan ve başka bir şeylerden
oysa yaşlandıkça bulunur mavinin en iyisi
akasya çürür tren
Sayfa 580Kitabı okudu