"Ne düşünüyorsun?"
"Sanki hiçbir şeyin anlamı yok. Hiçbir şeyin gerçek bir amacı yok. Sanırım ben de çoğu zaman böyle hissediyorum. Bazen hiçbir şeyde mana bulamıyorum."
"Varoluş sancısı ha?"
Sayfa 113 - Nemesis KitapKitabı okudu
Ama baba...
"Ama babası yok!" Derviş Bey coşmuştu. Çok az heyecanlanırdı ama, heyecanlanınca da böyle durmazdı. "Aç kalırım sefil kalırım, Deli Halidden de aşağı durumlara düşerim, düşerim de ölürüm, ölürüm de onların haline gene düşmem. İnsanların, bu sefil, bu yoksul, bu cahil halkın böyle köpeklere, yalancılara, onursuzlara önem vermeleri devrin bozukluğundandır. İnsanın piçleşmesidir ve bu bir kriz çağıdır. Bu çağ da geçecektir. Bu yaşlı, kocamış insanlık kim bilir böyle ne kötülükler geçirmiştir! Bir gün gelecek, insanlar onurun, şanın, insan olmanın paradan da ekonomiden de üstün olduğunu anlayacaklar. Bundan yirmi yıl önce, on beş yıl önce şu Çukurovada insanlar bu kadar fakir, bu kadar bitkin miydi? İnsanlar böylesine bir ekmeğin kölesi miydi? İnsan dediğin insan her zaman, her zaman insanlar içine çıkınca alnı açık, alnı yukarda gezebilmeli, ona insanlar saygı duyabilmeli. Ya senin bu Ağaların, Beylerin? Her yüzlerine bakan insan yüzlerine değilse de, çoğu zaman da yüzlerine ya, içlerinden analarına avratlarına sövüyorlar. İnsan onlara bakınca kusacağı geliyor. Öyle iğrençler. Sen haklısın belki yavrum. Belki değil, düpedüz haklısın. Ama böyle adamlığı, parayı pulu, ekonomiyi netmeli. Ben istemem yavrum. Benden ırak olsun."
Sayfa 73
Geceleri, çoğu zaman, uyanık, beklerim. Uyuyanların uykusunun kapısında dikilen nöbetçiyim ben; o uyku benden sorulur. Düşün kalıba girmez kütlesi üzerinde yüzen ruhum ben..
Bazı yaralar hiç kapanmıyor ama :((
yeterince zaman verirseniz , yaraların çoğu kendiliğinden iyileşir …
“Ben olsaydım diye başlayan cümlelerin içi, çoğu zaman görülmemiş bir rüyanın yeryüzünde kapladığı alan kadar boştur.”
Sayfa 40Kitabı okuyor
… +40
İnsanın gercekte neleri reddedebilecegi ancak o şanslar kendisine sunulduğunda, yani hakikaten seçme şansı bulundugunda belli olur. Hülasa, ben olsaydım diye başlayan cümlelerin içi, çoğu zaman gorulmemis bir rüyanın yeryüzünde kapladığı alan kadar boştur.
Sayfa 40 - Hep KitapKitabı okuyor