yarasa'nın 21 şiiri
youtu.be/hkJQWf8MfDw?si=...
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
Jan ( Sızı )
maktulüydün doğurduğun
bütün aşkların
gözlerinden vuruluyordu gece
sığınacak gök bulamayan
göçmen kuşların kanatlarıyla
alacakaranlığında tenimin
yarasa'nın 21 şiiri
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğmelediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak
kendime sığındım
Aşk Şiirleri
büyükse unutmaksa yaşamak
karşıtlara yenilip beslemekse sarsılmalarını aklın
öyleyse
yapamıyorsam düşlerden öte
bırak kalsınlar anıların benimle
senin böyle yavaş yavaş çözüldüğünü görmek
birşeylere bir yerlere kaydığını görmek
seni böyle zihnin çaresiz hüznüyle kurmak
yoksa değil
anılar bile biçimle
yendim seni aldattım kendimi şimdi
Dantel tepsi örtülerinden mutluluk üretiyor kadınlar,
Sanki bir evi ev yapan tek şey buymuş gibi,
dantel tepsi örtüleri olduğu sürece seviyorlar evlerini....
benim evim kalbimdir !
Ben kalbimi severim.
katlanmak oldukça güç oluyor ,
herkes üzerinde bir kaç kimlik taşıyor sanki,
offff insanlar öyle çoğul oluyor ki bazen,
yalnızlık en sevilesi
Soylu bir yalnızlık için, onlarca çoğul yalnızlık gerekmezdi.
Nisan Yaman
Arabesk kavramda ya da donanımsız insanlara empoze edilen yalnızlık daha çok bir içe çekilmek, üretimden düşmek hatta düşünmemek bile ve asosyelleşmekle ilgili verilir.. Ve yalnız insanlar genellikle arpacık kumrusu gibi düşünen ya da karamsar olan bireyler gibi tanımlanırlar. Hayır! Benim anladığım anlamda yalnızlık; kendi özeleştirini , içindeki insanla konuşma kabiliyetini geliştiren de bir şey. Dolayısı ile neye tosladığını, niçin tosladığını bu moral, motivasyon kaybını yeniden nasıl yapılandıracağını bu yalnızlık hanende şekillendirebilirsin. Bu yanıyla yalnızlık benim için çoğul bi kavram tekil değil..
Yağmurla karışık yağıyor üzerime esaret
Üç kuruşa bir işverene satılan bir özgürlük
Kaldırımlarda yorgunluk atıyor adımlarımı
Mesaide kanı emilmiş,eti yenmiş bir işçi kadın ölüsü
Bu şehrin her köşe başında,hepinizin ,her gün evine dönerken gördüğünüz ölüsü
Ardı sıra yaşanmamışlık, ardı sıra yılgınlık, ardı sıra bitkinlik...
Ağır geliyor bazen
Şimdi özlediğim yerden uzanayım sana
Sustuğum şiirden sarılayım
Tamda şimdi;
Unuttuğum şarkıdan öpeyim seni.”
En çok seni beklemeyi seviyorum artık, senden daha uzağa gidemiyorum. Yine kapına geldim bu yazıyla, seninle yine bir sabah aynı yatakta uyanırsak eğer yüzünle yüzümü yıkamama izin verir misin? Saçlarında güneşin doğuşunu izlememe
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğmelediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak
kendime sığındım