İnsanın en büyük düşmanı yine insandır
Kadir Şeker olayından sonra artık yanında birini kesseler de müdahale edilmemesi gerektiğini öğrenmiş olduk.
Herhalde kimse şunu diyemez: "Müdahale et ama sen de yanındaki mağdur gibi dayağını ye ve uslu uslu otur yerine". Neme lazım!
İşte bıçağın ne işi vardı yanında? Eğer birileri başka birilerini getirip dövdüğü bir parktan geçiyorsam her gün, kusura bakmayın da yanımda en aşağı bıçak taşırım... Hadi diyelim bunları geçtik, efendi yanında bıçak taşımak suçsa, onun cezasını verirsin yani şöyle ki: Cinayetten beraatine, yanında bıçak taşımaktan ise şu kadar ceza verilmesine, der olayı kapatırsın. Böyle bir gencin böyle bir serseriye başka ne türlü bir müdahale etmesini beklersiniz:
-Ayy beyfendi kadını bırakır mısınız lütfen!
+Kaybol lan nonoş, senin de ağzını burnunu kırmadan
- Çok ayıp terbiyeli konuşun lütfen
neyse konuşmanın devamını getirmeyeyim iyi şeyler çıkmaz buradan. Benim merak ettiğim bu kanun koyucular, uygulayıcılar ve yargıçlar insan fıtratını tanımaktan acizler mi yoksa bilinçli bir ezme politikası mı, bütün bunlar?
ikinci hayat kitabının kapağı en başta ilgi çeken yan olmuştu, kapaktaki kırık fincanın altın rengi bir toz boyayla birleştirildiğine dair bir varsayım vardı, ancak ben bunun fincan kulpunun altından yaprak dalıyla fincanı da sarmaladığını düşünmüştüm. yani bir kusur varmış da onu örtmeye, gizlemeye çalışmışlar gibi değil de aksine bir güzele bir
"Bir şey eksikti, vardı yeryüzünün haberi
yanımızda başka bedenler
aklımızda başka hayaller
ama aynı güneş aynı gökyüzü
ve sen büyürken kimselerin fark edemediği yerlerde
gözlerini anlamsızca dikerken en yükseklere
durmaksızın seni düşündüğümü söylemem doğru olmaz..
ama günün başka kimselere anlamlı gelmeyen anlarında
bazen onu elli geçe mesela
bazen ikiye altı kala
çorabımın tekini ararken ya da
kaç yumurta kıracağımı düşünürken tavaya
mütemadiyen seni düşündüğümü söyleyebilirim.
sevgilim denmez artık uzaktaki sevgiliye
sevgilim denmez çok ayıp ama sevdiğim diyebilirim
sevdiğim belli olmaz saçma sapan bir zamanda
bir çocuk gülüşünde ya da eski bir türk filminde
farkında bile olmadan aklına gelebilirim."
Özlüyorum onu hep...
Hiç elini tutmadım, yüz yüze gelmedim, bana bakmadı ama ben özlüyorum
Bazen şarkılarda dönüyor başım
Sonra bir bakmışım karşımda
Hayal ya gelmese ayıp olur
Zaten birkaç saniye var sonra yok
Azar azar tadıyorum onu ve özlüyorum
Dağlar kadar özlüyorum
Hiç kokusunun bilmemek çok yoruyor
Gelse, kokusunu çeksem içime, dinse kalbimin sızısı