Furkan suresi 20.ayette Allah "Sizi birbiriniz için imtihan aracı kıldık."diyor.
Bu ayet bana şu anda farkında olmadığımız halde ahirette vereceğimiz bir sürü hesabı hatırlatıyor. Biliyorum,dünyanın işleyişinde insanların birbirine imtihan olması zaten var. Ama birbirimize imtihan olduğumuzun farkına varsak birbirimizi daha az imtihan
Filistin
#6şubat
Ne büyük yas idi değil mi
Ne büyük acı büyük keder
Tarifi yok, ilacı yok, sızısı çok
...
Acıyı karşılaştırmak, kıyas yapmak değil niyetim
Keşke deyip şeytanı da sevindirmek istemiyorum
Lakin, aynı hassasiyeti aynı birlik ve beraberliği
#Filistin konusunda da göstersek, gösterebilsek
Savaşı, barışla devşirsek
...
Ne güzel olur değil mi?
...
Ama ...hatırladım ki bizler
Ne acı ki içimizdeki kirler
O vakitte dahi ikilik çıkarmış
Yüreklerindeki çamuru sözlerine taşımış idi
...
Ama olsun
Biz yine de temiz olalım
Savaşı koyalım
Barış derelim bahçelerden
Kardeşlik filizlendirelim
Umudu yeşertelim
"Hani bazı insanlar vardır, orada öylece var olmaları bile mutluluk vericidir. Hiçbir şey yapmalarına gerek yoktur, sadece var olmalarını bilmek bile güçlü hissettirir. Hani bilirsin, senden çok seni düşünen o insandan bahsediyorum...
... o güzel insanlar, iyi ki vardır. "
"Çok yaprak az meyve , bu doğanın yasasıdır.
Çok söz ve az iş,bu da insanın hatasıdır"..
Dostum güvercin
Kör bir hücre, içinde ruhum idam.
Hayallerle kaplıdır dört duvarlı zindan, Sıcak bir rüzgar eser küçük pencereden,
Eriyen Salkımlar bedenimi delmez,
Ayaklarım buz.
Yüreğim soğuk.
Beynim kızgın ateş..
Her sabah sesiyle uyandığım,
Dostum ziyaret eder beni,
Güvercinim Ekmek ortağım..
Öyle güzel çırpınır ki kanatları,
Sanki Ahmet kayanın sesi
"Dünya nasıl bir yer olursa olsun. Her şey çok güzel olacak"
Gerekli ŞeylerKitabı okudu
Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorum
Ne büyük nimet olduğunu ah ey güzel gün!
Boş yere üzülmekte mana yok anlıyorum,
Kadrini bilmek lazım artık her açan gülün;
Şükretmek türküsüne daldaki her bülbülün!
Yanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum.
Sayfa 212Kitabı okudu
Hayat vitrinin önünden akıp gidiyor. Üstüne ışıkların yağdığı bir jambon parçası gibi yatıp baltanın inmesini bekliyorum. Aslında korkacak bir şey yok çünkü her şey özenle, ince ince dilimlenip selofana sarılmış. Aniden kentin bütün ışıkları sönüyor ve uyarı sirenleri ötmeye başlıyor. Kenti zehirli bir gaz kaplamış, bombalar patlıyor, havada paramparça bedenler uçuyor. Her yerde elektrik var. Kan, kıymık ve hoparlörler. Havada uçan adamlar gayet neşeli görünüyorlar; aşağıdakiler haykırıp böğürüyor. Gaz ve alevler teni yiyip bitirdikten sonra iskelet dansı başlıyor. Şimdi karanlık olan vitrinden seyrediyorum onları. Roma’nın yağmalanmasından daha güzel çünkü yok edilecek daha çok şey var.
Sayfa 106Kitabı okuyor
“O arada onu gören, bu delikanlının neyle ilgilendiğini, en çok neler düşündüğünü kestiremezdi. Buna rağmen Smerdyakov’un arada bir kâh evde, kâh avluda ya da sokakta birdenbire durup düşünceye dalarak böylece beş dakika kaldığı olurdu. Yüz çizgilerinden anlayan biri ona baksa, bunun düşünme değil de, bir seyretme hali olduğunu hemen söylerdi. Ressam Kramskoy’un Seyreden adında pek güzel bir tablosu vardır. Tablo kışın bir ormanı gösteriyor. Yol kenarında, sırtında yırtık gocuğu, ayağında çarığıyla tek başına bir mujikceğiz duruyor; düşünür bir hali var, oysaki düşündüğü filan yok, sadece “seyre dalmış”. Birisi dürtecek olsa silkinerek uykudan uyanmış gibi, ne olduğunu anlamadan size bakacak. Hemen o anda, orada durup neler düşündüğünü sorsanız belki hiçbir şey hatırlayamaz, ama seyrederken topladığı izlenimleri yüzde yüz saklamıştır. Bu izlenimler onun için pek değerlidir; belki belirsizce, hiç farkında olmadan —tabii niçin, ne amaçla yaptığını da bilmeden— bunları biriktirir. Sonra, yıllar yılı topladığı bu izlenimleri ve daha da başka şeyleri olduğu gibi bırakarak, ruhunun selameti için Kudüs’e gider; belki durup dururken doğduğu köyü yakar ya da her ikisini birden yapar. Halk arasında böyle “dalan”lar çoktur. Belki Smerdyakov da onlardan biriydi, kendisi farkında olmadığı halde büyük bir istekle izlenimlerini biriktiriyordu.”
