İnsan, hiçbir şeye karşı ilgisi, hiçbir şeyden umudu kalmayınca, hayatın her gün değişmeyen tekrarı altında ezilir.
"Ölüm çok da önemli değilmiş diye düşündü Emma. Uyuyacağım ve her şey bitecek.."
Onun sandığına göre aşk, şimşek parıltıları ve gök gürültüleri ile kendini birdenbire gösterir, göklerden düşüp hayatı altüst eden,
Bitti :)
Ve güneş parlıyor, dilimlenmiş limonlar güneş ışığında parıldıyor. Her şey çok güzel olacak.
Sayfa 189Kitabı okudu
Bir Yudum Kitap
Ben de bu dünyaya düşmüş biriyim. Kimi zaman şeytan dokunmuş düşünü hayra yoramayan Havva, kimi zaman af dileyerek kırk yıl gözyaşı döken dem gibiyim.
“Ben neyim?” diye gelmedimse de dünyaya, belli,
“Ben neyim?” diye diye gideceğim.
Parmaklarımın ucunda yükselerek bir pencere aralığından, batan güneşi gördüğüm günden beri, gökyüzünün rengini,
Sayfa 15 - Timaş Yayınları
Dünya gözüne çok güzel görünüyordu. Böyle güzel bir dünyayı, günün birinde bırakıp gitmenin acısını, yüreğinde duydu
Sayfa 15Kitabı okudu
Anne
Kim verebilir bana senin kokunu anne?
O sıcak kucağındaki huzuru kim verebilir?
Yalan dolu bu dünyada yaşarken
Senin kadar şefkatli kim sarabilir?
Gittiğin yer çok mu uzak annem?
Tekrardan emeklesem, çocuk olsam yanına gelemez miyim annem?
Seslensen beni duyamaz mısın?
Cennet kokulum çok özlüyorum gel desem gelmez misin?
Bu oyun canımı çok yaktı hadi gel artık
Küçükken saklambaç oynardık oyun bitti, neredesin annem?
Bilinmez bir meçhule doğru oldu gidişin
Hayat bu sefer kötü oynadı oyununu bize annem..
Anladım şimdi çok uzaklardasın
Ara sıra gökleden bana kucağını aç olur mu?
Rüzgarlar bana kokunu getirsin
Varlığın yine içimi ısıtsın annem..
Sayfa 19Kitabı okudu
Romeo:
Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.
Bak nasıl da sararıp soluvermiş Tanrıça kederden
Sen ondan çok daha güzelsin diye.
Kıskandığı için vazgeç ona bağlılıktan,
Tüm göklerin en güzel yıldızlarından ikisi,
Yalvarıyorlar onun gözlerine işleri olduğundan:
Biz dönünceye dek siz parıldayın, diye.
Gözleri gökte olsaydı, yıldızlar da onun yüzünde;
Utandırırdı yıldızları yanaklarının parlaklığı,
Gün ışığının kandili utandırdığı gibi tıpkı.
Öyle parlak bir ışık çağlayanı olurdu ki gözleri gökte,
Gece bitti sanarak kuşlar cıvıldaşırdı.
Bak, nasıl da dayamış yanağını eline!
Ah, eline giydiği eldiven olaydım da
Dokunaydım yanağına.
