Kitabı uzun zamanlara yayarak okudum. Aslında keyifli ve okunası bir kitaptı. Fakat gerek anlamak, gerekte sıkılmamak için böyle bir yola baş vurdum.
Babasının, "Birini eleştirmeye kalktığında, herkesin seninle aynı imkanlarla dünyaya gelmemiş olduğunu aklına getir" hiç bir zaman unutmamış olan, F. Scott Fitzgerald Bize 1920'lerin Amerika'sının bir yandan göz kamaştıran, caz müziğin geliştiği boğucu kaldırımlara sahip Güney Eyaletlerini göz önüne seriyor.
Kitap 12 hikayeden oluşuyor ve iki bölüm, Kitapta ilgimi çeken hikayeler, Jöleli Şeker, 1 Mayıs, Benjamin Button'un Hikayesi ki; doğduğunda yetmiş yaşında olan ve yaşlandıkça gençleşen bir adamın hikayesi çok ilgimi çekmişti. Ve Ey Kızıl -Kahve Saçlı Cadı.
Kitabı okurken kimi zaman, eski siyah filmlerin tadını alıyorsunuz. Kimi zaman, bir Caz konserinde dinleti hissine kapılıyorsunuz. Kimi zaman da, Eski bir tiyatro oyununda kendinizi buluyorsunuz.
Kısacası sıkılmadan okumak istiyorsanız, kitabı geniş zamanda okuyun. o zaman daha çok hissedecek ve kayif alacaksınız.
caz çağı öyküleri kitabının içinde yer alan tüm öyküler yazarın caz çağı dönemi için eleştirdiği ya da güzelleme yaptığı her şeyi barındırıyor aslında. öykülerin başında bu öyküyü şu dergi için yazdım, bu öykü arkadaşımın başından geçti tarzındaki fitzgerald'a ait cümleler de var. bu tarz hoşuma gitti aslında. ben bunu şu koşullarda yazdım, dergi istedi diye yazdım, gönderdim kabul almadı değiştirdim diyerek yazılan şeye bir misyon yüklemeyi, yüceltmeyi engelliyor. güzel bir bakış açısı. sanatsal ve müziksel tarz sevenler için önerebilirim.
Kitapta o kadar çok Şişko Charlie yaziyor ki okurken yoruldum... Ama yine efsane bir Neil Gaiman kitabıydı. Konusu bir kere çok özgündü ve o yüzden kendini hemen okutturdu. Normalde başka bir yazar olsa eminim daha korkutucu işlerdi ama Neil Gaiman mizah dolu yazmış, sürekli güldürdü beni. Sanki Neil kitabı almış direk size okuyor. O derece samimiydi. Sonunda ne olacak nasıl bitecek diye heyecanla okudum. Sadece Örümcek karakterinden son bölümlerde o kadar cok bahsedildi ki ondan biraz sıkıldım. Araya başka karakterlerin hayatı girdi. Mesela Daisy. Beni çok etkileyen bir karakter olmadı açıkçası. Rosie karakterinden nefret etsemde Daisy'nin yanında Rosie harika kalıyordu. Tabii benim gözümde. Ama kesinlikle Bayan Higgler favori karakterim oldu. Sürekli elinde kupasıyla gezip kahve içmesi falan.. Gel gelelim Charles Nacy'e yani Şişko Charlie'e. Aslında bu lakabı TANRI olan babası ona takmış. Kitapta böyle başlıyor.
Şişko Charlie aslında Anansi adında bir tanrının oğludur. Ama o bunu bilmiyor. Tek çocuktur ama daha sonra öğreniyor ki Örümcek adında bir kardeşi var. Olaylar böylece ilerliyor. Charlie'nin nişanlısı Rosie, Rosie'nin annesi, Örümcek, Daisy, Grahame Coats ve Maeve gibi karakterlerin iç dünyasına çok girildiği için biraz sıkıldım ama yine de olaylar çabuk bağlandı. Örümcek son derece sinir biri bence onu seven var mi bilmiyorum. Yazarın dili zaten çok güzel hemen okunası bir kitaptı. Ve ithaf bölümü son derece orjinal ve güzeldi.
·
Not rated
"Leylâ'ya Mektuplar"a
Leylâ'ya Mektuplar Hakkında Yorumlar
EMEL BOZTAŞ'TAN
LEYLA 'YA MEKTUPLAR; Dünya'ya, Güneş'e ve Ay'a Mektuplar adı altında 3 başlıktan oluşmaktadır. Emre Karadağ ile kitap hakkında konuştum, yazarken nelere dikkat ettiğini, nasıl bir teknik kullandığını, vb. konuştuk. Leyla'ya Mektuplar, bir kıza 3 farklı
Dosto
İnsancıklar Dostoyevski tarafından kaleme alınan döneminde eleştirmenlerin beğendiği ve övdüğü bir esermiş. Makar Alekseyeviç ve Varvara Alekseyevna arasındaki mektuplaşmadan oluşan eser yoksul insanların günlük hayatları hakkında pek çok acıklı kesit içeriyor. Özellikle Varvara tarafından kaleme alınan günlük tarzındaki yazıda gerçekleşen genç adamın ölümü derin ve sarsıcıydı. Yine yaşlı Gorşkov'un ölümü de etkili bir şekilde anlatılıyor. Yazarın ilk eserlerinden biri de olsa eserin edebi kalitesi yüksekti. Tavsiye ederim. Mektup tarzında okumuş olduğum eserler içerisinde en okunası kitaptı diyebilirim. İyi okumalar.
Buket Uzuner çok zarif ve güzel bir yazarmış. Okuduğum ilk kitabı olmasına rağmen beni kendine bağladı. Özellikle kitabın aralarında ayrı bir başlık açıp sizinle konuşması beni çok mutlu ve ayrıcalıklı hissettirdi. Konu olarak da bir gazeteci olan Defne Kaman'ın ilginç bir şekilde koybolmasıyla başlar. Kesinlikle okunası bir kitaptı.
