yoruldum. bir şeyleri sana anlatmak isteyip anlatamamaktan, seninle birlikte gülememekten, hep tek başıma ağlamaktan ama en çok ‘bir kez sarılabilseydik her şey düzelirdi’ hissinin beni terk etmemesinden yoruldum.
her anını bildiğim insanın, birden her anından kovulmanın ağırlığını kabul etmeye çalışıyorum. senin bir yerde, başkaları için olduğunu ama artık benim için olmadığını, başkalarına yazılacak günaydınların, başkalarıyla gidilecek maçların, başkalarıyla yapılacak tatillerin, başkalarına sarılmaların ve başkalarını öpme fikrin her geçen gün beni biraz daha yoruyor.
bir yerde bir şeyler geçecek biliyorum. bir gün uyandığımda seni düşünmüyor olacağım. bir gün uyandığımda kalbimin üzerindeki bu ağırlık olmayacak. bunların hepsini biliyorum. böyle olsun istemezdim. seni unutmak zorunda kalmak istemezdim. saçma bir inat uğruna sensiz kalmak da istemezdim. her şey istediğimiz gibi olmuyor, hiçbir şey istediğim gibi olmuyor.