Konuşmamız gereken bir konu var, değil mi?”
“Evet. Sanırım öyle. Sen benim sevgilimle evlendiğin günden beri konuşmadığımız bir konu.”
“Pekâlâ. İstiyorsan oradan başlayalım. Sen yapmaman gereken bir şey yaptın: Kendine sevgili buldun. Bunu yapmaya hakkın yoktu.”
“Kime göre? Sana göre mi, anneme göre mi?”
“Aile geleneğine göre. Sen bu geleneği bozdun.”
“Bozmak gerekiyorsa gene bozarım. O lanet olası gelenek beni hiçe saydığı sürece defalarca bozarım. Evlenmeye senin kadar benim de hakkım vardı. Birbirini gerçekten seven iki kişinin arasına girmeye senin hakkın yoktu asıl!”
“O kadar da gerçek bir aşk değilmiş demek. Gördün işte, Pedro ilk fırsatta seni bırakıp benimle evlendi. Onunla evlendim, çünkü bunu o istedi. Gerçekten onurlu biri olsaydın onu çoktan sonsuza kadar unutmuş olurdun.”
“Bilesin diye söylüyorum, bana yakın olabilmek için evlendi seninle. Seni sevmiyordu. Bunu sen de çok iyi biliyordun.”
Neyi en çok sevdiysem,
Ona karşı yarıştım ben...
Ne yaşadıysam,
Hep anneme rağmen yaşadım.
Ne yaşadıysam,
Hep sana rağmen....
Sayfa 91
Sevgili Anneme
İşte Portekiz'deyim,
Doğduğum ülkede;
onu gerçekten sevdim, ama boşuna,
daha çok seviyorum seni.
Sayfa 232Kitabı okudu
"Ne istiyorsun? Egzersizimi bitirip maç başlayana kadar pinekleyecektim ama anneme kar küremeye çağırıldık."
"Ne zaman?"
"Telefonun yok mu? Dünyanın sonu gelmiş olmalı."
"Telefonum yanımda. Ama benim haberim yok."
"Belki sen davetli değilsindir. Belki annem beni daha çok seviyordur."
"Annem sırf ağlama diye, seni daha çok seviyormuş gibi yapıyor..."
