SOKRATES’İN SAVUNMASI
•••
Atinalılar! Beni suçlayanların üzerinizdeki tesirini bilemiyorum; fakat sözleri o kadar kandırıcı idi ki ben kendi hesabıma onları dinlerken az daha kim olduğumu unutuyordum. Böyle olmakla beraber, inanın ki doğru tek söz bile söylememişlerdir. Ancak, uydurdukları birçok yalanlar arasında, beni usta bir hatip diye göstererek sözlerimin
Merhaba dostlarım,
Zaman yol değilmiş, geriye dönemiyormuşsun. Sevdiklerin birer birer gidiyormuş. Herkesin kendi önemlilikleri, öncelikleri varmış.
Aslında yoklarmış. Bak, en güzeli bu. Çünkü çok net bir gerçek, ayın ondördü kadar aydınlık bir gerçek. Bir çok insanın hayatında; sen, sen olduğun için varsın. sen bir anda dibi boylasan maddi manevi
Öyle taştandı ki kalbim asla aşka inanmazdım
Yaşıtlarım sevgili yaparken ben onları ayıplardım
Şimdi ki halimi görseler inanmazlar, yazdıklarım o günleri kanıtlar mı?
Biliyordum birine aşık olsaydım bu beni hayattan soyutlardı
Çaba göstermedim aşık olmamak için zaten kimseyi hoş bulmazdım
Kalbime bir kişi bile girmemişti bak yıllardır
Kalpsiz
Kara Kedi
Biliyorum ki bu hikâyeye inanmayacaksınız. Yalnızca deli birisi buna inanacağınızı umabilir- ve ben de deli değilim. Ancak yarın öleceğimden bugün tüm dünyaya hikayemi anlatmak istiyorum. Belki bir gün, benden daha az telaşlı ve sakin birisi yaşananları daha iyi açıklayabilir.
Hayatımın her döneminde hayvanları sevmişimdir. Doğduğum günden
Veda vakti. . .
Nereden başlanır hiç bilemiyorum; o kadar çok şey var ki söylemek istediğim lakin kelimeler düğümleniyor...
Sevinç, hüzün, keder, mutluluk, burukluk, heyecan, yeni başlangıçlar; insan aynı anda yaşayabiliyormuş meğer bunca duyguyu.
Vedaları sevmiyorum; bir yandan mutluyum lakin diğer yandan yüreğim buruk ilk görev yerimden
