Tek hissettiğim, kalabalıklar içinde yalnızsın. Hem de çok yalnız.
“Zor insan diyorlar bana,
Henüz hayatın o acımasız tarafıyla yüzleşmemiş olanlar…
Soğuksun diyorlar,
Neler yaşadığımdan hiçbir bilgisi olmayanlar..
Bencilsin diyorlar bana,
Veripte alamadıklarımdan çok, vermediklerimin hesabını yapanlar…
Çok yalnızsın diyorlar bana,
Kendimi hayatın bu tarafında daha güvenli hissediyorum..
Çünkü karşı taraftakiler iyi insan istemiyorlar..
Çok karamsarsın diyorlar bana,
Ne çektiysem iyi niyetimden çektim ben,
Bilmiyorlar !
İnsana yürümeyi öğretiyorlar ama
Kimse yolu göstermiyor be albayım…”
İçinde ‘nasıl anlatılır’ını bilmediğin bir boşluk. Ruhunda sana ait ama sana benzemeyen bir alan. En çok onu arıyorsun. En çok ondan kaçıyorsun. Bir tanımı yok. Kitaplarda yok, şarkılarda, şiirlerde yok; gündelik yaşamın içinde en ufak emaresi yok. Onu bulamadığından bileğin kağıtlara düşüyor. Onu bulamadığından aydınlıklardan siliniyor
Gönül Yorgunluğu Nedir Bilir Misin ?
" Kırk cümle kuruyorsun;
Ağzını açmadan vazgeçiyorsun..
İncinme değil bu,
İnsana olan inancını yitirme !
Yaranı evde bırakıp çıkıyosun sokağa,
Yüzünde tebessüm etrafın çok kalabalık
Sen yalnızsın !
Omuzundaki yükten,
Yüreğindeki kırgınlıktan,
Hasretinden, özleminden habersiz..
Herkes yabancı hiçbir şeye öfke duymuyosun..
Sadece kırgınsın,
Neden bilmiyorum ama insan insanı hep eksik bırakıyor
Ve sadece sevdiklerimiz parçalıyor yüreklerimizi..
Sevdiklerini söylerken geride de çok şey eksik kalıyor işte .. "
Ne kadar çok kitabın varsa o kadar yalnızsın. Kim demiş en iyi dostlarım kitaplarımdır diye. Yalan yalan düpedüz. Kişinin en büyük düşmanıdır kitaplar. Yalnızlığını en iyi duyuran , hem de acı bir alayla...
Oktay Akbal
Yalnızsın
Ve yalnız kalacaksın çok.
Senin bilinmezden haberin vardır ama
Bir de ben söylüyorum.
Gönül yorgunluğu ne biliyo musun? Kırk cümle kuruyosun, ağzını açmadan vazgeçiyosun. İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme. Yaranı evde bırakıp çıkıyosun sokağa yüzünde tebessüm, etrafın çok kalabalık, sen yalnızsın. Omuzundaki yükten, yüreğindeki kırgınlıktan, hasretinden, özleminden habersiz herkes yabancı. Hiçbir şeye öfke duymuyorsun. Sadece kırgınsın. Neden bilmiyorum ama insan insanı hep eksik bırakıyor ve sadece sevdiklerimiz parçalıyor yüreklerimizi. Sevdiğini söylerken, geride de çok şey eksik kalıyor işte.
Yılmaz Erdoğan
13.04.24•02:32
Ben bazı şeyleri aşamadım. Kabullenemedim. Anlaşılamamanın ayyukası varsa çıktı benden.Düşüncelerimin açılarını bir türlü mantığıma yönlendiremedim. Ne felsefe ne de partizanca bir güç,hiçbiri çevikleştirmedi beni kararsızlıklarım kadar. Yaralanınca hatta darbe alınca daha iyi hissettim derinden. Yalnızsın işte hangi cümleye oturtursan oturt. Hangi dile çevirirsen çevir yalnızsın. Kendine de bir tercüman lazım. Anlıyor musun kederinden? Var olmak kederinden anlıyor musun? Tepkilerin neden meşrebinden ırak bir virane? Bunlar asılsız. Nerenin bağısın sen? Hangi dilden anlıyorsun?Bunlar da asılsız . Çok araştırdım görmeye çalıştım. Bazı satırlara ve diyaloglara denk geldim. Yeri geldi beni çok iyi anlattıkları için yalnız olmadığımı hissettim yeri geldi kafam çok dalgındı unuttum.Ben bazı şeyler için çok suçladım kendimi sonra o bazı şeyler geldi boğazladı beni. Çok düşünmemek lazımmış. Bunun yanısıra sevmemek ya da bunu belli etmemek. İyi duygular dışında bana kalan tüm tecrübelerin tadına güzel baktım. Ona da pozitif yaklaşmaya çalıştım çünkü başında süslü gördüğün kolye bile boğazlıyor seni.Temelli bir yalnızlık temasına dönüyor yoksa bu acı duygu. Özetle şöyle ; çöldesin ayaklarının altı yanıyor ve giydiğin terlik o sıcağın acısını az da olsa alıyor. Yanısıra başka bir zamanda aynı terlikle sana vurulduğunda canını yakıyor. Nesne aynı nesne ve hepimiz biliyoruz ki mesele terlik değil.Fakat şiddeti senin zaafının estiği yerden geliyor.
Nasil bir his biliyor musun? Karakış depresyonu gibi değil. Baharın ortasinda mevsimin hiçbir anlamı yokmuş gibi yaşamaya devam etmek benimki. Gelecekten umudumu kesmedim. Ama gelmesini beklediğim şeylerin beni hicbir yeni yolculuga çikar mayacağından da eminim. Mutsuz sayılmam. Gelecek hiçbir mutluluğun beni ayağa kaldıramayacağına inancım tam.
Sayfa 11 - Hissetmemenin HissiKitabı okudu
Bu partide yalnızsın
Küçük parti sona erip herkes gittiğinde, annem bana eğlenip eğlenmediğimi sordu. Ona eğlendiğimi söyledim. Yalandı bu, çünkü başım çok ağrıyordu. Ama baş ağrısından daha kötüsü, her şeyden kötüsü, o gece yatağa yattığımda hissettiğim berbat kalp ağrısıydı.
Sayfa 78Kitabı okudu
“Yalnız kalmak isteyen biri için çok fazla yalnızsın."
