Çöl Çiçeği

Bu benim fırsatımdı. Bu benim ait olduğum yerdi. Bu benim yapmak istediğim şeydi.

Onlar senin İngiliz kadınından farklı olduğunu bilmezler; senin sünnet edilişini anlayamazlar.

Ailelerimizi ve evimizi özlemiştik, ama orada ne gibi bir şansımız olabilirdi ki? Deve karşılığı alınıp satılmak mı? Bir adamın malı olmak mı? Her gün hayatta kalma mücadelesi vermek mi?

Sonunda özgürdüm. Bütün hayatım, gidecek hiçbir yer, hesap verecek hiç kimse olmaksızın önümde serilivermişti. Ve bir şekilde her şeyin yoluna gireceğini biliyordum.

çünkü buradan bir kez ayrılırsam bir daha dönemeyeceğimden emindim

O toplumda iki seçenek vardır: yaşamak ya da ölmek. Arası yoktur. Birisi hayatta olduğu sürece her şey yolundadır. Doktor ya da ilaç bulmak gibi bir şansımız olmadığından hastalıkları pek umursamayız.

“Beni uyandıracak mısın?”
“Hayır, uykuya doyunca uyanırsın. İstediğin kadar uyu.”